De Hollandsche Lelie. Jaargang 17

Uitslag Wedstrijden.

Buitengewone wedstrijd.

(De beste vertaling van de parodie van het gedeelte uit Schiller's Lied von der Glocke, opgenomen in de Holl: Lelie van 28 October 1903).

Deze wedstrijd heeft een buitengewoon succes gehad. Mannen en vrouwen uit het geheele land hadden blijkbaar veel pleizier in de welverdiende bespotting van het moderne manwijf, derdegeslachtsproduct. lk ontving dientengevolge 83 inzendingen, waaronder verscheidene zeer aardige, maar veel te vrij-vertaalde versjes. - 56 dezer inzendingen heb ik terstond buiten mededinging moeten stellen, omdat de vertaling veel te slordig, te onhollandsch, of te weinig-vloeiend was. 18 inzendingen vielen evenzeer

[p. 579]

buiten recht van bekroning, omdat zij al te veel afweken van het oorspronkelijke, en dus niet genoeg voldeden aan den gestelden eisch van vertaling. Onder deze 18 inzendingen zijn echter verscheidene zeer aardige versjes, welke ik te zijner tijd opneem, tegen honorarium, als gewone bijdragen.

De namen of pseudoniemen van deze inzendingen zijn: ‘Geen moderne Vrouw.’ Virginie. C.J.L. - B. - Motto: Z en Y zijn bij ons nog niet te vinden, Toch bleven wij (m'n vrouw en ik) nog altijd goede vrinden. - Motto: Und sehe ich jetzt mein Esel an, So denke ich an mein Christian. - Anna Bles. Mary. Annie Nauta. P.A. Tutein Nolthenius geb: van Haeften. A.B. - Strijdlustig. - Abonnée van de Lelie. Elizabeth C. Zeinstra. Hazekool. Erica van E. Mevrouw A. Beekhuis - Kranenburg (zeer goed; wordt in elk geval geplaatst). Mars (zeer goed; wordt in elk geval geplaatst, bij wijze van vrije-vrouwen-volkslied, te zingen door de ‘presidente’ als zij vrije-vrouwen-vergaderingen ‘presideert’); en een zeer aardig lang vers, zonder naam of pseudoniem, van iemand die blijkbaar geïnspireerd is geweest door een gedeelte van Schaepman's Aya-Sofia (een goede smaak). Ik dacht tenminste dadelijk aan een zeer mooi gedeelte uit dat werk; wijze, maat, woorden, alles herinnerde mij er aan. Ook dit vers wordt in elk geval geplaatst. Van de overige vijftien, hierboven vermeld, behoud ik mij de vrijheid voor, ze al of niet te plaatsen naar plaatsruimte.

Voor bekroning kwamen dus 9 inzendingen in aanmerking, namelijk:

A. Schulte Bunert - Avis, te Elten bij Emmerich. P. Bel te Amsterdam. Mariza. Betsy Zaaijer. Simplicitas. Mejuffr: E. Gerdes, Den Haag. - J. Wolthen Jr. Anna van Gilse, en Homo Sum.

- Het kwam mij voor, dat J. Wolthen en Anna van Gilse beiden gelijkelijk verdienden bekroond te worden. Daarom liet ik het lot tusschen hen beiden beslissen. De gelukkige winner is J. Wolthen.

Anna van Gilse mag nu een boekwerk in den prijs van f 2.50 uitkiezen, en hare keuze den uitgever, den heer Veen, mededeelen.

Homo Sum zou ik eigenlijk het liefst hebben bekroond, omdat hare (zijnen) vertaling aardiger is dan die van de twee bovengenoemden. Zij is echter méér afgeweken van het oorspronkelijke gegeven. Billijkheidshalve liet ik dus de twee méér-letterlijke vertalingen vóórgaan. - Zij (hij) ook mag zich echter vervoegen voor een boekwerk, in den prijs van f2.50, bij den uitgever, den heer Veen.

Dat deze wedstrijd zooveel belangstelling en deelneming uitlokte, is wel een bewijs hoe het geheele land den draak steekt met de moderne man-wijven en met de pantoffelhelden die zich door hunne moderne vrouwen en moderne dochters op den kop laten zitten!

Wegens de talrijkheid der inzendingen worden zij niet teruggezonden, maar vernietigd.

Gewone wedstrijden.

I. Hoe kan een financieel-onafhankelijk meisje zich wezenlijk nuttig maken? (voor de tweede maal uitgeschreven.)

Ik ontving thans veel degelijker opstellen dan de vorige maal. Dat van Henca week te veel af van het gegeven, en verdiepte zich in algemeene beschouwingen. Zuster Line idealiseerde te veel, en hield te weinig rekening met de werkelijkheid. Luctor begint zeer goed, en ad-rem, maar eindigt op een m.i geheel verkeerde manier. Borea verdrinkt hare hier en daar zeer juiste denkbeelden in een zee van woorden, en begint met vijf of zes inleidende pagina's, die niets met het onderwerp te maken hebben. Max wil dat de financieel-onafhankelijke meisjes zich bovenal ten behoeve van blinden zullen nuttig maken, door het Braille-schrift aan te leeren ten behoeve van blinden-lectuur. De idee vind ik zeer mooi, maar daar mij werd meegedeeld dat men tegenwoordig het blindenschrift machinaal doet, vervalt deze soort nuttigheid. Pauwtje de Pauw schreef mij een particulieren brief, waarin heel veel mooie denkbeelden voorkomen, maar die zich als geheel niet eigenen tot bekroning, (misschien neem ik er in de Lelie iets van over). Een niet-abonnée, maar lezeres, die dus vanzelve buiten mededinging blijft, schreef mij insgelijks hare denkbeelden, die ik zeer toejuich. (vooral omdat zij, zoowel als Pauwtje de Pauw, werkelijkheids-voorbeelden zijn, meisjes die zelve behooren tot de financieel-onafhankelijken, welke zich op niet-moderne-vrouw-wijze nuttig maken.) Twee getrouwde dames, mevrouw Van Os te Amsterdam, en Cum Deo, geven eveneens hun denkbeelden per brief aan. Ik zou Cum Deo wel hebben willen bekronen, indien zij niet te eenzijdig alléén over het zich aan kinderen nuttigmaken had gesproken. Want zij vergeet m.i.. dat niet elk meisje genoeg tact heeft en lust gevoelt, zich met de kinderen van een ander voortdurend bezig te houden. Mij dunkt daartoe behoort zeer groote liefde tot kinderen. En er is een heele categorie, die dat mist. Mevrouw V.D. schreef mij een beschouwing, waarvan ik het slot bijzonder mooi vind; het begin schijnt mij minder toepasselijk. Zij spreekt daar méér van een meisje bezighouden, dan van zich nuttigmaken. Ook uit haar beschouwing hoop ik iets over te nemen als de plaatsruimte het toelaat. Trude en Janna hebben m.i. het meest voldaan aan de gestelde eischen, en zijn dus naar volgorde bekroond. Deze twee opstellen bevatten in hoofdzaak den raad zich in 't kleine nuttig te maken, zieken, armen en bedroefden op te zoeken, zoo weinig mogelijk aan zichzelf te denken, en zooveel mogelijk aan anderen, en voortdurend op te letten wáár een liefderijk woord of een vriendelijke daad op zijn plaats zou zijn, nu bij dezen, dan bij genen, nu in eigen vrienden- of familiekring, dan bij armen of ongelukkigen. Zoo mogelijk worden deze opstellen geheel of gedeeltelijk overgenomen.

Men heeft mij, van verschillende zijden, gevraagd mijn opinie te zeggen over deze moeilijke questie. Ik begin met te verklaren dat ik nooit heb behoeven te zoeken naar plichten buitenshuis, zoodat ik misschien niet geheel en al kan návoe-

[p. 580]

len het zich ‘over’ weten. Maar na lezing van de verschillende beschouwingen hierover, geloof ik voor mij dat het leven van ‘Juffrouw Pompadour’ (zie het vertaalde stukje van dien titel in de Holl: Lelie van 30 September), zonder twijfel het allermeest beantwoordt aan de gestelde vraag: Hoe kan een financieel-onafhankelijk meisje zich het best-nuttig maken. - Ik kan al degenen die het om wezenlijke nuttigheid (zonder zelfverheffing of egoisme) te doen is, en die geen bepaalde ‘roeping’ voor wijk- of pleegzuster in zich voelen, met nadruk aanraden, de geschiedenis van juffrouw Pompadour nog eens te herlezen. Het is de geschiedenis van een oogenschijnlijk klein leven, maar groot in naastenliefde en toewijding aan anderen.

II. Het Einde. (novelle.) Mijn compliment aan Marguérite. Zij is de éénige, die van het sombere woord Einde een vroolijk schetsje maakte. De andere inzenders hebben zich allen vermeid in de akeligste soorten van ‘Einde’. Rosette Koetser wint het dáárin van allen, in haar schildering van een meneer, wiens ‘einde’ wordt in een zenuwinrichting. (zéér zeitgemäss.) Van de overigen kwamen in aanmerking Mammie (te weinig inhoud). H.H. (te romantisch). Climatis (te weinig inhoud). Enz. heeft in haar beide opstellen een zeer onjuiste voorstelling van ‘de waarheid-zeggende’ medici. Zij stelt zich dat heel ideaal voor.

Bekroond is I. Jo. (een gevoelig, goed-geschreven schetsje) en II. Rosette Koetser; omdat haar droevig onderwerp goed, en niet langdradig is behandeld; langdradigheid is een fout van heel veel opstellen.

III. De geschiedenis eener Vrouw. - Dit onderwerp is door de inzenders vluchtig en onvolkomen opgevat. Er had veel méér van gemaakt kunnen worden. Lotos b.v. beschrijft niet de ‘geschiedenis eener vrouw’, maar die van een jongmeisje, bijna nog een kind, dat doodgaat vóór ze leefde. Bekroond zijn: I.H.H. en II. Nor.

In hoeverre al deze bekroonde opstellen geheel of gedeeltelijk worden geplaatst in de Holl: Lelie (zooals onder de vorige redactie gewoonte was) hangt af van de plaatsruimte. De zéér weinige lezeressen, die zich in brieven aan mij beklaagden over het niet-openbaar-maken van bekroonde opstellen, verzoek ik te bedenken, dat de tegenwoordige Holl: Lelie een geheel ander blad is dan de vroegere, een Blad dat overstroomd wordt met bijdragen, artikelen, ingezonden stukken, enz.; een Blad dat een zeer uitgebreiden lezerskring heeft, en waarvan de enorme ‘correspondentie’ naar den zin der lezers steeds nog te weinig plaats beslaat. Daardoor moeten de bekroonde opstellen, die dikwijls slechts voor een héél klein deel der lezers (de mededingendenzelf) belang hebben, noodgedrongen soms achterwege blijven. Zoo mogelijk plaats ik het belangrijkste er van. -

Voor de gekozen boekwerken en opgave van naam, en of men zijn portret al of niet wenscht opgenomen te zien, zich zoo spoedig mogelijk melden bij den uitgever, den heer Veen.

De nieuwe wedstrijden zijn opgegeven in het nommer van 17 Febr: j.l. - Inzending tot en met 30 April e.k.

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.

Hieronder volgen de drie bovengenoemde bekroonde vertalingen.

De huisvrouw moet weg

van 't naaien en koken,

moet fietsrijden, rooken;

moet vechten, studeeren

en politiseeren;

moet altijd maar praten,

en 'thuis dan verlaten!

Doch binnenshuis heerscht

de man ingetogen,

de vader der kind'ren,

doet stil als'n muisje

al 't werk in zijn huisje;

en eert zijne meisjes,

maar ranselt de jongens;

duldt vrouwtjeliefs grillen,

gaat aardappelschillen,

zoet, zonder weerleggen;

en heeft niets te zeggen.

J. WOLTHEN Jr.

De vrouw moet er uit!

Niet meer naaien en koken,

Moet fietsen en rooken,

Moet vechten, studeeren,

En politiseeren!

Moet altijd meepraten,

Het huis steeds verlaten!

Daarbinnen houdt huis

De deeglijke huisheer,

De vader der kindren,

Zachtkens zorgend in huislijken kring;

Hij prijst de meisjes,

Bestraft de knapen;

Doet altijd gedwee, wat vrouw-lief mocht vragen;

Met stil welbehagen.

Moet aardappelschillen

En - heeft niets te willen!

ANNA VAN GILSE.

Het vrouwtje bedankt
Om te naaien, te kooken;
Met fietsen en rooken,
Studeeren en jagen
‘Benut’ zij haar dagen.
Critiseeren en schett'ren,
O! in àlles is ze thuis.
Maar tèhuis is ze niet.
Want Mijnheer (keukenpiet.)
Moet het huishouden doen,
Kookt de pot, braad het hoen,
Helpt den slager en bakker,
Die goedige stakker!
Zijne dochters ontziet hij.
Maar de jongens verbiedt hij.
't Pantoffeltje vreest hij,
Geen krantje zelfs leest hij.
Kan de schoone wasch netjes aan stapeltjes leggen,
Doet kamers - stopt kousen, en... heeft nièts te zeggen! -

HOMO SUM.

(naam onbekend.)