De Hollandsche Lelie. Jaargang 17

1904 1 Januari.

Als een grijsaard strijdensmoede

Stromplend naar het wachtend graf

Legde stram en stijf van leden

't Oude jaar het leven af.

Lach en tranen, vreugd en droefheid

Bracht het ieder als zijn deel

't Jaar vol wisseling schonk zijn gaven

Goede weinig, kwade veel.

Heerschzucht, gouddorst, oorlogsrampen

Branden, moorden, fel verwoed

In het dier de mensch herschapen

Laag in dollen overmoed.

Hartstocht, doodend in de zielen

Al wat edel is en goed,

't Vrijheidslied fier aangeheven

Dra gesmoord in heldenbloed.

Christendom, beschaving, klanken

D' oosterling ten bitt'ren spot

Vrome woorden, vuige daden

Hol gescherm met 't Woord van God

Beelden in een bonte warr'ling

Trekken onzen geest voorbij

Al het leed, dat werd geleden

Door de groote volkenrij.

Als een ster aan donk'ren hemel

Borend door het duister heen,

Straalt de liefde, troostend, heelend,

Droogt den traan van 't droef geween.

't Schoon geloof aan zielenadel,

Diep geschokt dit jaar, herleeft,

Waar de liefde vol erbarmen

Zich aan 't lijdend menschdom geeft.

't Oude jaar in 't niet verzonken

Wij betreuren 't heengaan niet,

Was het velen ook ten zegen

't Bracht meer jammer en verdriet

[p. 442]

 

Tusschen 't heden en de toekomst

 

Hangt de sluier, die ons lot

 

Wijselijk nog houdt verborgen

 

Slechts bekend aan U, o, God

 

 

 

Kracht naar kruis zij ons gegeven,

 

Veerkracht stale ons gemoed

 

In den grooten strijd des levens

 

Bij het stijgen van den vloed.

 

 

 

En wanneer de zon des voorspoeds

 

Onzen levensweg beschijnt

 

Steunen wij den armen broeder

 

Die in zorg en kommer kwijnt.

 

 

 

En voor allen die ons dierbaar

 

Die ons lief zijn, rijst de beê:

 

Voer, o, Heer hun levensbootje,

 

Zachtkens naar een veil'ge ree.

 

 

 

BIDJAKSANA.