De Hollandsche Lelie. Jaargang 17

Morgenweg.

Ik ga voor 't laatst den morgenweg

Van lange jaren.

Mijn droomen ruischen om mij heen

Uit dorre blaren.

Mijn droomen zijn als wiss'lend blad

In stof verstoven.

- 'k Zie nu een heden van geluk

In wáárheids oogen.

Toch zal ik nooit den ouden weg

En 't leed vergeten....

En ook de vreugde niet om één

Die 't àl mag weten.

ELSE VAN BRABANT.