De Hollandsche Lelie. Jaargang 17

Van de Stilte.

Heeft nooit de stilte nog tot U gesproken,
Zooals de Lente-fee tot 't bloemen-kind?
Welks kleurloos kleed zich nog in knop bevindt,
Maar eens verrijst als schoone bloem, - ontloken

Tot geluk. - Klonk nooit haar stemme nog tot U
Als wiek-geruisch van reine blanke englen,
Gewiekt uit 't land van fantasie - die U
In d' eenzaamheid het peinzend hoofd omstrenglen

Met al wat wèl-luidt voor uw ziel? - Klonk niet
Oneindig-zacht, héél vèr een droom-zoet lied
Voor altijd U ontvloôn - - en tòch nabij?

[p. 262]

 

Zóó sprak de wijde stilte vaak tot mij,

 

Welsprekender dan 't woord, - het fijn-bedachte -

 

Voor mijne ziel, die luistrend - weende of lachte.

 

 

 

ANNIE NAUTA.