Het hofken der geestelycker liedekens

[Myn herteken gheeft so menigen sucht]

Een gheestelyck Liedeken op die wyse. Te Mey als allen die voghelen singhen.

Myn herteken gheeft so menigen sucht
Mijn oochsken sterren in die lucht
Tot hem die woont daer bouen
Mocht ick een urken by hem maken vreucht
Daer hem die Enghelen louen.

Hij heeft twee vrindelijc oochkens claer
Daer schiet hij mede der minnen strael
Maer selden coompt hij daer buyten
Sijn Ingelkens singen in sijnen sael
Op herpen en op luyten.

Sijn woordekens sijn seer amoreus
Sijn aenschijn is seer gracieus
Hoe en soudemen hem niet minnen
Hij maeckt mijn siel coragieus
Als hij mij aensprekt van binnen.

Sijn lippekens root als een coral
Sijn kinne lanck van maeten smal
Sijn tanden zijn als yuooren
Sijn voorhooft blincket als cristal
Als albasteren sijn sijn ooren.

[p. clij]

 

Sijn wanghen die sijn seer sangwijn

 

Sijn neuse blinckt als een robijn

 

Veel claerder dan saffiren

 

Van wesen es hij seer vrindelijck

 

En soetken van manieren.

 

 

 

Wat wil ick seggen van sijn habijt

 

Ten is noch siluer noch gout gelijck

 

Maer claerder dan die sonne

 

Het betaemt wel sijnder edelheyt

 

Want tis een Conincx sone.

 

 

 

Gelijck een gout soo blinct sijn haer

 

Soo gaet hij onder der maechden schaer

 

Maer niemant sijns gelijcke

 

Die stemmen die clincken daer alsoo claer

 

Sij singen daer soete musycke.

 

 

 

Die seraphinnen branden altijt

 

Sij en geuen der minnen geen respijt

 

Sij worden van hem ontsteken

 

Sij aenschouwen die Godtheyt altyt

 

Nochtans blyft sy ombegrepen.

 

 

 

Sy worden daer al van Godt versaet

 

Die hier de werelt hebben versmaet

 

Met haren loosen treken

 

Sy syn soo vol van sueticheyt

 

Sy en cunnens niet wt gespreken.