Het hofken der geestelycker liedekens

[Ick wil my gaen vermeyden]

Een nieu Liedeken, en gaet op die wyse. Fortuyne wilt v keeren en vallet my niet soo suer.

Ick wil my gaen vermeyden
In Iesus lijden groot
Van daer en wil ick niet scheyden
Int leuen noch in die doot
Het is een prieel met bloemen
Bedaut met soo menighen traen
Och mocht ic daer in comen

[p. cxxxvi]

 

Mijn trueren waer al gedaen.

 

 

 

Men hoorden den nachtegael singen

 

Al onder den scherpen doren

 

Sijn herteken was vol van minnen

 

Diet belieft die maecht gaen hooren

 

Een liet heeft hij geheuen

 

Al aen den cruycen boom

 

O vader willet hen vergeuen

 

Sij en weten niet wat sij doen

 

 

 

Die scheker bat om vreden

 

En hij mach wel hebben prijs

 

Den nachtegael sanc, ghij sult noch heden

 

Wesen bij mij int paradijs,

 

Vrouwe siet daer es dijn sone

 

Ioannes die moeder dijn

 

Ic hebse v beuolen

 

Wilt haer behoeder sijn

 

 

 

Hij riep wel alsoo hooge

 

Mijn Godt waerom soo laetti my

 

Sijn herteken en dat wert drooge

 

Te drincken begeerden hij

 

Men schanck hem daer te drincken

 

Den galle met edic gemingt

 

Sijn hoofdeken dat liet hij sinken

 

En hij sprack, veruult is alle dinck.

 

 

 

O Vader in uwen handen

 

Beuele ic mijnen gheest

 

Met alsoo soeten sange

 

Voer hij in een ander foreest

 

Hij liet die violette

[p. cxxxvij]

 

Al onder des cruijcen boom staen

 

Die hem te Nazarette

 

Soo ootmoedelijck hadde ontfaen.

 

 

 

Hij liet die open roose

 

Aenden cruyce hanghen bloot

 

Syn bladerkens syn neder gheresen

 

Die nachtegael bleef daer van minnen doot

 

Hy en is niet doot ghebleuen

 

Dien edelen nachtegael fijn

 

Den derden dach es hij verresen

 

Iesus is den name sijn.