Het hofken der geestelycker liedekens(1577)–Anoniem Hofken der geestelycker liedekens, Het– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [Och edel ziele wilt merken] Een liedeken van deuotien, ghemackt van broeder Dierick van Munster. Ende men singhet op die wyse, Met vreuchden willen wy singhen, ende louen die Triniteyt. Och edel ziele wilt merken Ende hertelijc bekinnen Ws soeten bruijdegoms soms werken Sijn onghemeten minne Hoe veel hij heeft gheleden Al om die minne dijn Dit soude v wel by reden Doen doen den wille zyn. Die bruydegom seyt. Hemel locht ende aerde Heb ick gemaeckt om dij [pagina lxxv] [p. lxxv] Des hemels borgers waerde Zyn allen dienaers vrij Die beesten op aertrijcke Die vogelen in de lucht, Die bloemkens desgelijcke Die boomen ende alle vrucht. Die Middelaer seyt. O ziele wtuercoren Nv keert v herte tot hem Ontsluyt ws herten ooren En hoort v bruydegoms stem Hij spreckt tot v van binnen O wtuercoren bruyt, Die werelt laet te minnen Ende gaet v seluen wt. Die Bruydegom seyt. Ick wil dat ghij sult laeten Alle blydtscap ende ghemack Der creatueren afsaten Ende vlieden de werelt vrack Ende hebt mij lieff alleyne Ick wil v bruydegom sijn Der menschen trou es cleyne In laetste niet dan pijn. U herte te mijwaert draghet Ick ben van formen schoon, Mijn moeder es een reyn maget Ick ben eens Conincx soon Dan meuchdy eewelijck leuen Al in ws bruydegoms rijck. [pagina lxxvi] [p. lxxvi] Met Gode sijn verheuen Den schoonen Inghelen ghelijck. Wildij der werelt volghen Ende soeken aerts iolijs Soo maect ghij mij verbolghen Ende verliest dat schoone paradijs Den wech die es seer enghe Die totten leuen leydt, Dus strijdt in deuchden strenghe Die croone is v bereydt. Door v mijn wtuercoren Heb ick scherpe weghen ghegaen, Door distelen en door dornen Moet ghij mij volghen aen, Wilt ghij v niet vermijden Wellust in deser tijt Soo siet ws bruydegoms lijden Oft ghij hem ghelijcke sijt. Om v ben ick neder ghedaelt Wt mijnder moghentheyt Ende ick heb v schult betaelt Met seer grooter bitterheyt Weest mij ghetrouwe alleyne Ende gaet v seluen wt Ghij hebt mijn herte reyne Ghewont mijn suster ende bruyt. Ick ben wt grooter eeren Ghecomen in schande groot Om v vreucht te vermeeren Gaf ick mijn leuen ter doot [pagina lxxvij] [p. lxxvij] Ick was der Coninghen Coninck Ende wert der menschen knecht, Al duyster ick aent cruyce hinck Al was ick des hemels licht. Ick ben pelgerim gheworden Ghecomen wt mijn rijck Sij wouden mij vermoorden O lief seer nijdelijck Hoe veel heb ick gheleden Hoe bitter, ende oock hoe swaer, Om v heb ick ghestreden O bruyt drijendertich Iaer. Ick was soo seer onblijde Doen ick den strijdt bestoet Dat ick tot dien tijde Sweette water ende bloet Oock alleen was ick die man Doen ick ten strijde waert ginck, Minne dede mij die wapen aen Daer ick mede aent cruyce hinck. O ziele, o seer beminde Mijn bruyt, mijn wtuercoren Nv volcht mij tot int eynde Soo ick v gaen te voren Ende en laet v duncken niet Dat ghij te weeckelijck sijt Mijnen kelc wt minnen gedroncken En smaect niet soo bitterlijck. En staet nae gheender rusten Ten es gheen rustens tijt [pagina lxxviij] [p. lxxviij] Mij mocht oock rusten lusten Doen ick ginck inden strijt Om v allendicheden Daer toe was ick bereet Die perse heb ick ghetreden Met aerbeyt swaer ende breet Uwen staf laet sijn mijn lijden Als ghij vermoeyt sijt Merckt toch tot allen tijden Mijn pijn diep ende wijt Ick heb om uwer minnen Soo swaren cruys ontfaen Als een lammeken soet van sinnen Ben ick ter doot ghegaen. Om v ben ick gheclommen Al op den cruycem boom Waer toe ben ick ghecomen O ziele, o suyuer bloem, Om v te gheuen te drincken Ende Inghelsche spijse daer bij Mijn passie wilt ghedincken Sedt allen uwen troost op mij. De middelaer seyt tot de bruyt. O bruijt wilt met hem truren Met hem te lijden kiest Als doet tot allen uren Die zijn liefste lief verliest Vliecht op dat Cruijs met sinnen Daer hij hinck in grooten noot O benijt om uwer minnen [pagina lxxix] [p. lxxix] Is nv v bruijdegom doot. Die minnende siel seyt totten bruydegom. Ick wil met gansscher herten Al metten armen mijn Omvanghen met grooter smerten V Iesus bruijdegom fijn Mijn herteken ic gheue O Iesus v liefste aenschijn Oft ic sterue oft leue Wilt nimmermeer scheijden van mij. Die middelaer seyt totter sielen: Nv vliecht opt cruijce ootmoedich Daer ic aen sterf die doot Daer bloeijen die bloemkens bloedich Als vijf schoon roosen root Doet ghij ghelijck die byen fyn Die suijghen der bloemen saet Daer sij wt treckende sijn Dat aldersoetste honich graet. Hij heeft v meer beminnet Dan eenich moeder haer kint Sijn bloet is wt gherinnet Daer mede ghij v suyuer vint Als ghij sijt vol misdaden Hij en wilt v niet versmaen. Als ghij begheert ghenaden Hij wilt v geerne ontfaen. Die bruydegom seyt. Ick ben van v vergheten Och lacij gheheel bij nae. [pagina lxxx] [p. lxxx] Voor ws herten dore gheseten Daer ick dick cloppe en stae Ende mij wert gheweygert dat O alder liefste ziele mijn Te rusten in uwer herten stadt Want dat al mijn weelden sijn. O bruyt mijn wtuercoren O siele nv hoort ghij van mij, Wilt nv solaes orboren Want ick v verlosser sij Mijn arme siele ontploken Mijn hooft gheneycht tot v Mijn leden sijn om v gebroken Comt hier mijn bruyt, en cust mij nv. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij
