Het hofken der geestelycker liedekens

[p. lxxij]

[Ons naket eenen soeten tijt]

Op die wyse. Ick weet noch eenen acker breet.

Ons naket eenen soeten tijt
Wij moghen alle wel sijn verblijt
Met herten ende met sinnen
Ons is gheboren des seker sijt
Soo soete ionghelinghe.

Ons is gheboren soo cleynen kint
Van eender maghet ionghelinck
Een sone is ons ghegheuen
Dat is ons allen een salich dinck
Want in hem is eewelijck leuen.

Soo schier als hij gheboren was
Wert hij gheleyt alsoo ick las
In eender couder cribben
Want daer gheen ander wieghe en was
Daer hij in mocht ligghen.

Die beesten vielen op haer knien
Waer was dat wonder oyt meer gesien
Sij bekenden haren Heere
Dat en sachmen noyt gheschien
Het is ons allen een groote leere.

Het wordt den herderkens geopenbaert
Al vanden Enghelen metter vaert
Die hen die bootschap brochten
Sij liepen al te Bethleem waert
Daer sijt kindekijn sochten.

[p. lxxiij]

 

Sij vonden alle die waerheyt

 

Soo hen die Enghelen hadden gheseyt

 

Vanden kinde ende vande moeder

 

Het is ons groote weerdicheyt

 

Dat hij is onse broeder.

 

 

 

Die herderen liepen altehant

 

Sij maeckten die maere al int lant

 

Dat Iesus waer gheboren

 

Waer ons dit kindeken niet ghesant

 

Wij waren al verloren.

 

 

 

Daer nae al op den achsten dach,

 

Als ons Lucas doet ghewach

 

Soo werdt dat kint besneden

 

Sijn suyuer bloet men storten sach

 

In zijnen ionghen leden.

 

 

 

Iesus werdt dat kindeken ionck

 

Gheheeten op die selue stondt

 

Dies wij ons allen verblyden,

 

Ende draghen in onser zielen gront

 

Hem eewelijck tallen tijden.

 

 

 

Drij Coningen, quamen alsoo verre

 

Wt haren lande bij eender sterre

 

Tot Bethleem inder steden,

 

Sij offerden gout, wieroock ende myrre

 

Tot sijnder waerdicheden.

 

 

 

Doen Herodes dat vernam

 

Werdt hij toornich ende gram

 

In allen zijnen sinnen

 

Hij dacht hoe hij dat ionghe lam

 

Al totter doot soude brenghen.

 

 

[p. lxxiiij]

 

Herodes geboot den ridders sijn

 

Te dooden alle die kinderkijn

 

Die in dien lande waren,

 

Sijn herte was in grooter pijn

 

Hij en woude niemant sparen.

 

 

 

Ioseph doen met haesten groot

 

Met den kinde ende met der moeder vloot

 

Doen hem die Engel seijde

 

Vliet in Egypten om den noot

 

Al door die lange heijde.

 

 

 

Nv bidden wij dat kindeken cleyn

 

Ende Maria die suyuer maghet reyn

 

Dat sij ons willen beschermen

 

Ende by hun brengen ons al gemeyn

 

Ende verlossen van allen kermen. Amen.