em, vnde de vader blef by em, vnde hadde groten hunger vnde kummer, dat he den iungen generde. Do nu de dure iaer vergynghen. do quam de moder wedder, vnde meende se wolde des kyndes zelschop ghetrostet werden. dat duchte dem vader vnde iungen vnbillich, vnde spreeken gy hebben dat ordel vor iuw ghetogen. Nu gheuet een recht ordel, so sy gy des seker dat gy se nummer en seen. De konynck gynk vor een vynster. vnde de olden weren dar myt groten geschrye. Do sprack de konyngk. Dat wyff schal nycht gevrouwet weerden des kyndes selschop. wente in des kyndes noet scheydede se van em. De rauen vloghen enwech, vnde worden nummer meer gheseen, De konynck nam den iungelinck alexander to em vnde sprak. Nenen vader schaltu meer hebben dan my Wen du wult, so wyl ick dy myne dochter gheuen.