De historia van den souen wysen meisteren

wo de ridder vmme den torn geyt vnde de vrouwe werpet em enen breef to

ID was een konynck, de hadde syne vrouwe vtermaten leff, vnde bewaerde se gantz nouwe, vnde buwede eer ene veste darumme dat he se wol bewarde. vnde hadde de slotele nacht vnde dach by sick, vnde der ghetruwede he nemande, dorch dat so was de vrouwe alle tijd vntrostlick. Dat gheschach, dat in vernen landen was een vorneme ridder vnde een wol ghebarne man. Dem dromede enes nachtes, dat he ene koninckinne sege, der wart he also holt, dat em duchte, seghe he morgen sulk ene vrouwe he wolde se wol kennen. Des dromede eer ok van enem ridder. Dyt dromede dem ridder dycke vnde vake, dat he in alle lant begunde to varende, of he der koninckynnen ghe-

[fol. 25v]

lijk vinden konde, vnde voer mannich iar dorch vele landt, vnde quam in ene grote stat, dar bleff he ichteswelke tijd ynne, vnde eens mals do gynck he vor der borch hen, vnde do lach de vrouwe bauen in eneme yseren vinstere als ere gewonheyt was. do sach de ridder vp, vnde sach se an, vnde bekande tohandt dat se de was, de he in deme slape hadde gheseen, vnde hoff an van der leue to syngende. Do de konynckynne ene so vrolyck hoerde syngen. do nam se syner waer, vnde sach ock dat he de yenne was, dar eer aff hadde ghedromet. De ridder bleff dar, vnde dref ridderschop, myt stekende vnde myt torneren, vnde myt schympe, vnde myt ernste, so vele, dat he gantz leeff vnde weert was. Dogentlyken gynck he vmme den torn. De vrouwe gaff em eres herten menynge apenbaer, hemelyken in eneme breeue. dar van waert he vroudenrijk. Syn gude gheruchte quam vor den koninck. De konynck sande na em vnde sprak. vele gudes secht men van dy, wultu myn deener syn. De ridder sprak. Ia here, wylle gy my laten maken ene wonynge an der veste. Ick byn een vromet man, vnde mochte wol gescheen, dat gy myner des nachtes behoueden, so were ik iw des to trostlyker bereyt. De koningk nam id vor ene truwe, vnde bevyl em wol De ridder leth dat drade buwen gantz kostlik, vnde vnder leeth he hemelyken een holl maken, myt ener muren gantz verborgen. Do yd alle ghemaket was als he id hebben wolde. Do dodede de ridder den murer, vpp dat he yd nycht scholde melden. vnde dorch dat holl quam de ridder hemeleken vth vnde in wen he wolde. De konynck waert deme riddere gantz truwe, vnde beveel em wol, vnde ydermanne, vnde ensmals ghaff em de konyngkynne een vyngerlyn, dat

[fol. 26r]

hadde eer de koninck gegeuen, vnde eens do wolde de koninck iagen, vnde entboet deme riddere dat he bereyt were. De ridder was vro. Do se nu iagheden do wolden se rouwen vnde ethen vnde drunken. De ridder entsleep vnde vergat dat vyngerlyn ouer der hant. De koninck besach dat vyngerlyn vnde dachte, wo is dat mynem also ghelijk, dat ik myner vrouwen gaf. De ridder entwakede, vnde verschrak seer vnde nam sik ener suke an, vnde reth vor dem koninge in, vnde gaf der koninckynnen dat vyngerlin vnde sede wo yd ghevaren was. De koninck ylede drade to der konynckynnen vnde vragede wor dat vyngerlyn were. Sij wyseed yd em. he sprack, vnse ridder hefft ghelijk een also dat. Do sprack se, yd is mannich vyngerlin deme anderen ghelijk. dar mede leth he id guth syn. men se sprack. My wundert denke gy boze vp my. ick bin doch ghenoch besloten. Dar na makede de rydder ene warschop, vnde sprak syn leff were ghekamen vth vromden landen to em, vnde bath den koninck dat he myt em ethe eer to eeren, des geweerde he em. Do leede de ridder myt der koninkinnen an dat se sick scholde schone cleden, vnde dorch dat loch queme, vnde yeghen deme konynge to dyssche sethe Do he de konynckynnen an sach, do dachte he, Wo is de vrouwe diner konynckynnen also ghelijk, vnde verwunderde sick seer in synem mode. De koninkynne sprack. Gnedyghe here weset vrolyck, vnde danke iuw alles ghuden, als gy vns doen. Do se de konynck horde spreken, do wart em noch serer to mode vnde dachte, wo redet se diner vrouwen also ghelijk. Do de dysch wart vp gehauen. do sprak he vruwe singet mynem heren. dat dede se. Do wolde de koninck van wundere verdoruen syn. vnde begeerde do

[fol. 26v]

van em, wente em was gantz leede in der veste. De vrouwe was eer dar ynne, vnde hadde syck anders ghecledet, vnde dede off se nerghen aff en wuste. Do de konynck de konynckynne vant, do sede he eer wo de ridder ene vrouwe hadde, de were eer seer ghelijk an ghestaltnysse, an worden, vnde an singende, vnde wo he nene vrouwen hadde gheseen, ene der anderen so ghelijk. De konynkynne sprak. gy sundygen grotlick yeghen my, wente ick byn so vaste besloten, dat gy neen arch vp my doruen dencken. yd is mannych vrouwe der anderen gelijk. He sprak. du sechst war vergyff yd my. Dar na drade quam des konynghes ridder vor den konynck vnde sprack. Here ick hebbe iuw nu lange tijt gedeenet, vnde wyl nu wedder hen vnde begere anders nycht van iw, vnde vor alle solt dan dat gy my myne bruud de gy nu seghen, tho der ee. wyllen gheuen, in der kerken vor allen, wente in mynem lande waert se my nu ghetruwet. De konink sprack. Ik wyl dat gherne doen. De ridder leede dat myt der konynckynnen an, vnde des morghens vro quam se dorch dat holl. De konynck quam myt grotem schalle, vnde twe riddere vorden se. De konink gaff se em vor alle der werlt, vnde bath se dat se em ghetruwe were.