Een schone historie uan Floris en Blanchefleur

Hoe Floris met de Korve vol bloemen op den Thooren gedragen wert.
Het achtste Capittel.

ALs nu den Mey-dach gekomen was, daer Floris nae verlanghde, quam hy in roodt Purperen ghekleedt, als hem de Wachter gheheeten hadde, om dat hy de roode Roosen ghelijcken soude, om dat den Ionck-Vrouwen hem min souden deeren. Ende doe nam den Wachter eenen Korf binnen sijn Camer, daer dede hy Floris in sitten, en de Wachter stelde hem eenen roosen hoet op sijn hooft ende deckte hem met Bloemen, dat hem niemandt en sach, ende riep doen twee stercke Knapen, ende seyde: Neemt dese Roose, ende draechse booven voor Blanchefleur Kamer, ende seght: Dat ick haer dese seynde, ende komt terstont weder tot my,

Ende de Knapen deden also, ende droegen de Bloemen boven, des sy vloeckten ende seyden, dat sy noeyt swaerder Bloemen en droegen, maer sy misten de deure van Blanchefleur, ende brochtense voor Claris deure, ende seyden: Ionck-Vrouwe Blanchefleur, dit present heeft u den Thooren-Wachter ghesonden. Doen Claris hoorde Blanchefleur noemen, so en seyde sy de Knapen niet dat sy de Kamer ghemist hadden, maer sy loech ende danckte hen, ende ginck aen den Korf ende nam een Roose die haer ghenoeghde.

Doen meynde Floris dat het Blanchefleur waer, ende spranck uyt, des de Ionc-Vrouwe seer verveert was ende riep om hulpe, ende seyde: Wat Roosen zijn dese? Wat komt hier uyt? soo dat alle d'ander Ionck-Vrouwen by haer quamen, ende vraeghden oft haer yet misquam. Als dit Floris hoorde viel hy neder ende sy deckte hem metten Roosen ende het quam terstont in haeren sin, hoe dat Blanchefleur haer plachte seggen van eenen Ionc-Heere die sy Minde, die uyt Spangien was, ende dat hy haer seer ghelijck was, als sy hem doen sach, peynsde sy dat hy hier in present gesonden was, ende seyde tot den anderen Ionc-Vrouwen al lachende, dat een Horsel uyt de Bloemen quame in haer aensichte, soo dat sy vervaert wert, ende en konde haer niet onthouwen sonder roepen, ende de Ionck-Vrouwen zijn al weder in haer Camer ghegaen. O peynst wat anghst dat Floris hadde als dit dese Ionck-Vrouwe Claris wiste die eender Hertogen dochter van Almangien was, ende hadde nae Blanchefleur den prijs: Maer dese twee Blanchefleur ende Claris waren groote gespelinnen, dat de een den anderen altoos hunnen noodt klaeghden, ende sy dienden oock te gader den Admirael: des morghens ende des avonts d' een brachte het water d'ander de dwale, ende haer Cameren stonden by malcanderen, een deure hadden sy onder haer tween. Doen ginck Claris wech ende sloot haer deure op dat men den Iongelingh niet en soude melden, ende quam tot Blanchefleur, die daer sat en suchte om haer lief met sware ghedachten, en seyde: Blanchefleur gaet met my ick sal u laeten sien sulcke Bloemen ick weet wel ghy en saeght noyt liever Bloemen dan die en zijn. Doen seyde sy, lieve Claris ick heb in mijn herte soo veel drucks dat

[fol. C2v]

ick nae gheen Bloemen en vrage, om dat ick so verre van mijn Lief ben, ende mijn Lief van my, want gy oock wel wiet dat my groote droefheyt naekende is: Den Admiraal meynt my noch in deser Maent ten Wijve te nemen, maer ick sweere hy sal niet. Och Floris Lief dat ware grote overdaet, ende ick sal een oorsake soecken dat hy my haest verslaen sal, mach ick hem anders niet ontgaen.

Ick hebbe liever mijn lijff te verliesen dan Floris minne af te gaen, ende seyde:

O Verdrietelijcke tijt allen tijden te lanck
Alle u geklanck, is droofheyts sanck?
Wanneer ick sijn troostelijck aenschijn blanck,
Aldus derven moet,
Ick vinde my lacen verstandt, vercranck
in't lijden stranck sonder loon oft danck,
Des daghes hondert werven,
Ick verderve als ghebroocken scherven,
Want sijn verlanghen wilt my onterven,
In droefheden kerven,
Mijn Lief eerbaer,
Elcke uyr dunckt my wel seven Jaer.

Al sie ick alle saudenieren,

Van alle Princieren, steken, tornieren,
Die ontloken Standaerden ende Banieren
Ter banen brenghen:
Al sie ick solaes ende vreucht hanteren.
Deer die Bloosende wangskens soet als Rosieren,
Met lachende ooghen goedertieren,
Dansen ende springhen,
Al hoor ick Herpen ofte Fluyten clinghen
'tIs al niet daer't herte moet verlinghen,
Door Venus ghehinghen,
Als uyt ghesloten voor alle dinghen,
Noyt pijne soo swear;
Elck uyr dunckt my wel seven Jaer.

Doen sprack Claris, laet staen u klagen bid ick u, ende door Floris minne dat ghy met my gaet, ende siet hoe schoon die Bloeme zy. Doen stont Blanchefleur op ende ginck de Bloemen besien, ende Floris hoorde wel daer twe spraken, ende wiste doe wel dat Blanchefleur daer was.

Doen rechte hy hem op, ende spranck uyt de Korve, met den Roosen Hoet op t hooft, ende Blanchefleur wert hem kennende ende hy haer oock, ende bleven beyde stom staen van liefden, dat sy niet een woort spreecken en konde, ende liepen al swijgende malkanderen omhelsende, ende kussende wel een uyr lanck, ten laetsten werden sy sprekende, ende Blanchefleur seyde: O Claris dit is mijn lief, mijnder zielen kracht, mijn troost mijn toeverlaet.

Doen baden sy Claris alle beyde, dat sy de Minne niet en wilden scheyden, noch uytbrengen, want dan souden wy moeten sterven. Claris antwoorde, en hebt geen sorghe van my, want ick sal u helpen al daer ick kan. Van onser beyde eten ende Wijn, daer sullen wy onder ons drien afleven, ende altoos suldy my ghetrouwe vinden. Doen scheyden sy van Claris, ende ginghen 't samen in Blanchefleurs kamer sitten op haer beddeken gedeckt met eenen kostelijcken Kleede, ghewrocht met Goude, daer sy met malkanderen spraken van veele avontuyren die hen geschiet waren sint dat sy malkanderen verlooren hadden. Ende Floris seyde: O Lief wat heb ick door u gheleden, ick hebbe by nae doodt gheweest.

Doen seyde Blanchefleur: sint dat ghy te Matoorien voert, en hebbe ick noyt blijde geweest, maer altoos in druck ende ellende. Doen kusten sy malkanderen van blijtschap.

Ende Floris toonde haer den rinc met den Steen, die hem sijn Moeder hadde ghegheven, Ende seyde haer van wat grooter krachten dat hy was.

[fol. C3r]

De Ionck-Frouwe Claris hadde grote sorghe, dat haer minne soude openbaer werden: ende hadde hun gheerne geholpen ghelijck oft haer selfs hadde gheweest, sy aten ende droncken samen datter de ander Ionck-Vrouwen niet af en wisten. Dese twee ghelieven hadden soo grooten vreucht, dat sy ter werelt anders niet en begheerden dan by malkanderen te zijn, haddet hen moghen beuren.

Maer lacen neent: Want de avontuyre verkeerde kortelinghe hun blijdtschap in grooten druck. Want het gheviel eens op eenen morgen stondt dat Claris sach datter schoon dach was, ende wert vervaert ende liep tot Blanchefleur en ontwecktense, ende seyde haer dattet laet was, ende Blanchefleur seyde: Ick kome, ende met dien viel sy weder in slape, ende Claris liep terstont ter Fonteynen, ende nam water in haer becken, ende ginc al vervaert voor haren Heere den Admirael meynende haer te vinden metter dwalen bereyt

Ende als den Admirael Blanchefleur niet en sach verwonderde hy hem. Ende vraegde Claris waer sy waer?

Doen antwoorde Claris: Heer, sy hevet al den nacht haer Boecken gelesen, ende hevet voor u ghebeden dat u de Goden langhe willen laten leven met eeren, ende soo bleef sy noch slapen, daer de Admirael wel in te vreeden was ende seyde: Dat is wel een goet werck, met rechte so mach sy wel mijn Wijff zijn.

Maer des anderen daeghs ontspronck Claris, ende het was weder hoogh opten daghe. Ende sy riep Blanchefleur ende hietse opstaen, ende sy souden om Water gaen, ende Blanchefleur seyde jae: Maer met dien dwanck Floris haer tot hemwaert sijn Lief, ende hy omheldese so langhe datse weder in slaepe vielen. Ende Claris hadde Water gehaelt in een Gouden Becken, ende ginck voor by Blanchefleurs Camer, ende riep haer noch eens, maer sy sliep soo vast dat sijs niet hoorde. Dus meende Claris dat sy voor ghegaen was, ende Claris meynde selve te lange te toeven, ende sy liep haestelijcken tot haren Heere den Admirael, ende Blanchefleur en was daer niet, dies den Admirael vraechde waer Blanchefleur bleef? Claris antwoorde hem:

Ghenade, ick ginck voor by haer Camer ende riepse, ende sy seyde sy soude voor my hier zijn. Als de Admirael dit hoorde, verwonderde hy hem ende riep sijnen Camerlinck ende seyde:

Gaet ende besiet waer Blanchefleur blijft, ende laetse tot my koomen, ende de Camerlinck en wiste niet dat Claris beneden was. Soo liep den Camerlinck opwaerts, ende quam in haren Camer: die seer klaer was van den dier-baren steenen, ende sach een rijckelijcke bedde, ende van't daer Blanchefleur by Floris ligghen, ende meynde dattet Claris gheweest waer: Want Flooris hadde rempel noch Baert in sijn aensicht, ende daer en was geen soo schoon Ionck-Vrouwe van aensichte onder als Blanchefleur ende Floris was. Als de Camerlinck de twee dus minnelijck sach legghen slapen, jammerde hem dat hyse soude wecken, ende keerde wederom tot sijnen Heere ende seyde dat Blanchefleur ende Claris lagen en sliepen soo minnelijck in malkanders armen, dat hem deerde dat hyse wecken soude.

Dit hoorde Claris beneden, ende de Admirael ontstack seer vreesselijck in sijn aensicht van grooten tooren, sorghende dat daer yemandt met Blanchefleur verhoolen Minne pleechde.