Prologhe,
PAulus seyt dat ledicheydt is de moeder van alle
quaet-heyt. Om dan die te schouwen, soo heb ick (beminde leser) een kleyn
schoone amoureuse historie alhier ghestelt van twee ghelieven, vol
wonderlijcke avontueren, die veel meer suers dan soedts leden, eer sy haer
liefde volbrengen konden. Oock stel ickse daerom, op dat de minnaers deser
wereldt mercken souden, hoe veel sorgen ende tribulatien de minne den
creatueren voort brenght, ende hoe vol periculen ende onghestadicheyt sy is,
alsoo dat voor een vreucht duysent sorgen, voor een solaes duysent angsten,
ende voor een minnelijck versamen sy duysent uren met een groot jammer
dickmael verscheyden zijn, ende ten eynde de siele ter hellen leydet. Daerom
ghy jonghers 't zy mannen oft vrouwen, wilt hier by geleert zijn, ende latet
u ten by-spele vertrocken worden: ende wilt aenveerden de liefde ende sijne
minne Godts die eeuwich dueren sal, daer ghy alleen ruste in vinden sult,
ende hy sal ons bevrijden van alle plaghen der hellen. Het welcke ons allen
moet jonnen onsen Salichmaker.
AMEN.
Auteursrecht onbekend
