Hier beginnen sommige stichtige punten van onsen oelden zusteren
(1919)–Anoniem Hier beginnen sommige stichtige punten van onsen oelden zusteren–
Auteursrecht onbekend(31) Van zuster Alijt Cremers.(† 1429)Dese guede zuster AlijtGa naar voetnootb) gaf oer sonderlinge totter doechde der gehorsomheitGa naar voetnoot4), ende dede sympelick ende goddienstelick, datmen oer doen heyt, sonder vorder te vragen. Si was besorcht ende toesiende in al dat si dede, ende daertoe was si vroelick, vrendelick ende guederhande, soedat si die zusterGa naar voetnoot5) seerGa naar voetnoot6) lief hadden, ende alremallick was mit oer tevreden. Want oer manieren weren altoes die dijnge te vergueden ende totten vrede te spreken, als si wat hoerde of sach, daer onvrede van comen mochte. Altoes van den begijnne dat si ierst toe meysterGa naar voetnoot7) Gerijts huys quam, was si vlitich ende neerenstich, hoe dat si oere toe[54b]neygelicheit ende ander quader begeerten mochte sterven. Ende reekende dat allene oer gewijn te wesenGa naar voetnoot8), in welken dat si oerzaeke vant, daer si oer in mochte laten, alssancte Pauwel secht: Die Cristo toehoeren, die hebben oer vleisch gecrucet mitten sunden ende mitten begeerlicheiden’Ga naar voetnootc). Want merckende, dat al soevele als si oerselven uutgenge, alsoe vele dede sij geesteliken woekerGa naar voetnootd), soe en wert si niet traech gevonden. Het ge- | |
[pagina 106]
| |
viel op een tijt, doe si noch niets te langeGa naar voetnoot1) hier gewoent en hadde, dat eenreGa naar voetnoot2) zuster, die nae oer gecomen was, mer si was older van jaeren, gheorloft wert, dat si mitten zusteren toe kercken solde gaen, als si daer gemyenlikeGa naar voetnoot3) gengen; ende suster Alijt Cremers solde bi huys blyven ende lijden oer om Gods willen. Doe si dit sach, began si oer al wat menschelickGa naar voetnoot4) te voelen, mer si en segede niet medalle. Ten lesten sat[54c]te si oerselven tegen oerselvenGa naar voetnoot5) ende berispede oerselven, dat si alsulke passiën voelde in dien dijngen, die oer oversten uut gueder myeninge georloft hadden, ende genck hieromme tot eenre zuster, ende belijde dier oer crancheit, dat si oer hier aldus in gevoelt hadde. Ende onder ander woerden vragede si oer ende segede: ‘Of ic tot moder Lizebeth genge ende segedet oer oeck, ende bede oer, dat si my een roede gave, opdat ic myne passiën verwijnnen mochte, solde my dat oeck wal wat helpen?’ Doe antwoerde oer die zuster ende riet oer, dat si dit dede, ende daer solde oer die passie wal mede vergaen. Ende doe genck si sympelick tot moder Lizebeth, ende belijde oer crancheit, ende dat si oer noch soe ongestorven voelde, ende bad oer, dat si oer die passiën ende den cropGa naar voetnoot6) uut wolde slaen, ende bidden onsen lieven Heren voer oer, dat si oer gebreke noch verwijnnen mochteGa naar voetnoota). Sij was [54d] recht vlijtich ende willich tot allen werke, soe datmen vryGa naar voetnoot7) tot oer mochte wesen, als yement oere te doene hadde; want als men oerGa naar voetnoot8) bad of yet van oer begeerde, soe vant menGa naar voetnoot9) si altoes bereit ende guederhande. Doe die zusteren om des bannes willen verdreven worden, doe en hadde zuster Alijt hier noch niet lange gewoent, want si was hier bijnnen drien jaerenGa naar voetnoot10) gecomen. Ende want si noch aldus jonck was, soe weren oer oelders besorcht ende hadden si hieromme alte geerne bi hem beholden. Ende hieromme leet si alte veel strijdes en- | |
[pagina 107]
| |
de vervolginge van hem, want vaeke legeden si oer aen, nu mit smeyken, nu mit dreygen, soe dattet hem alliens hadde geweest, wat si gesecht hadden, opdat si sie hadden moegen beweyken. Mer si was vol ogen voer ende achter ende an allen sijden toesiende, hoe dat si hem ontkoemen mochte. Want nu [55a] croep si inden haenebalcke, nu croep si in een ander gat, daer si oer verbergen mochte, soedat oer vrende hier liepen omme die weer als woedende menschen, omdat si sie niet gevynden en conden. Ende alsoe groet ende mennichvoldich was die vervolginge, die si leet, dat die zusteren van oer plagen te seggen, dat si myenden dat vele martelersGa naar voetnoota) waeren inden ewigen leven, die nye alsoe veel vervolginge ende anvechtinge geleden en hadden voer dat Karsten gelove, als Alijt leet, omdat si geerne bi gueden menschen gebleven hadde, daer sij onsen lieven Heren in enen cuysschen ende heilgen leven mochte dienen. Op een tijt quemen oer vrende hier, ende als si sie vonden, soe wolden si oer gewelt doen ende leyden sij tegen oeren willen uuter [55b] weer. Doe si dat sach, viel si oetmodelick op oer knyën, ende bat hem mit gevoelden handen ende segede: ‘Laet my omme Gods willen mit vreden, want om al die werlt en mach ic vanden zusteren niet wesen, want ic hebbe opgesat mit hem te leven ende te sterven, ende dat ic guet ende quaet mit hem wil besitten. Ende hierenboven hebbe ick onsen lieven Heren mijn reynicheit gelavet; daeromme, ziet wat gi doet. Want brenge gi my op die bijsterheitGa naar voetnoot1), soe suldi onsen lieven Heren reedenGa naar voetnoot2) voer my geven.’ Ende van groeter verveernysse, dat si anxt hadde, dat si sie mit gewelde solden enwech leyden, wert si al swart in oer aensichteGa naar voetnootb). Ende doe oer vrende segen, dat si oer niet beweyken en conden, soe lieten si sie tenlesten mit vreden ende gengen weder toe huys. Ende zuster Alijt bleef doe seer [55c] wal tevreden, ende toech doe mitten zusteren toe Arnhem, ende daer starf si ander pestelenciënGa naar voetnootc), jonck van jaeren, mer oelt van doechden, in corter tijt vele tijde vervullendeGa naar voetnootd). |
|