Het Hernhutsche nachtegaaltje in eene vrolyke luim

[p. 177]

Nagedachtenis.
Het Fransche gevolgd.

Toon: De Doktor heeft aan my gezeid.

Mynheer de Graaf is dood, ô pyn!

Beroerdheid deed hem sterven;

Ach! of hy noch niet dood mogt zyn,

Dan moest hy 't licht noch derven;

Hy stierf op Vrydag morgen juist,

In 't bloeijendst' van zyn leven;

Was hy op Zaturdag verhuisd,

Hem was meer tyd gegeven.

Hy gaf heel zoetjes zynen geest,

Want hy lag zacht op veren;

't Was hem veel harder dood geweest

Op stenen te Eclipseren.

Elk Doktor die hem bystand bood,

Verklaard, 't is dus geschapen:

Dat hy twe uuren voor zyn dood

Noch geenszins was ontslapen.

[p. 178]

3.

 

Deez' zaken, ook hoe ongemeen,

 

Kon hy 't niet door verkerven;

 

Hy had ons nu meêr vrindlykheên

 

Getoond, dan voor zyn sterven,

 

En zo hy weêrkomt, is 't gewis,

 

Dat hy weêr zal herleven;

 

En sterft hy dan weêr, 't kan niet mis,

 

Of hy zal dan weêr sneven.