Het Hernhutsche nachtegaaltje in eene vrolyke luim

't Genoegen is 't al.

Toon: Als ik myn Philis kusschen mag.

ô Grote vreugd! gewenschte dagh,

Uitmuntend uur voor my geboren,

Waar in myn oog aanschouwen mag

't Geen lang myn wenschen kon bekoren.

Het fris gebloemt' in 't veld tapyt,

Door Flora's hand ons mild geschonken,

Toont zich zelfs om 't geluk verblyd

En schynt in geur en kleur te ontvonken.

[p. 57]

3.

 

't Geboomt' en versch ontloken kruid,

 

't Deeld alles in myn vergenoegen:

 

Elk spruitje spruit heel welig uit

 

En schynt tot blydschap zich te voegen.

't Gedierten in het klaverveld,

Zie ik al huppelen en springen;

't Is of elk een de vreugd' vermeld,

Waar van ik my thans voel omringen.

't Gevogelt' zelf, juicht in haar' taal

En hoort men vrolyker zich uiten;

Ja zelf de schone Nachtegaal

Schynt gorgelend myn heil te fluiten.

De zilvre visjes in de vliet

Hoor ik al spartlend' zich vermaken:

Zy springen tegens 't goudgeel riet:

Myn vreugd' doet elk in blydschap blaken.

De vergenoeging die me omvat,

En de oorzaak van myn vreugdezangen,

Is, omdat juist myn jonge kat,

Deez' ochtend heeft een muis gevangen.