Het Hernhutsche nachtegaaltje in eene vrolyke luim

[p. 52]

Bedroefde Laura staak uw klacht!
Hoor Thirsis, wyl gy Cloris wacht.

Toon: J'avois juré que l'Amour.

Laura, staak uw droefenis;

Droog uw' nat beschreide wangen;

Schoon dat Cloris van u is,

Gy verkrygt haast uw verlangen;

Maar indien gy tranen stort,

Zal de droefheid u vernielen:

Maar indien gy tranen stort,

Doet ge u zelf en hem te kort.

Stel uw hart gerust hier in,

Dat gy op zyn min kunt hopen;

Want ik weet, ô Herderin,

Dat hy zich niet zal verlopen;

Maar indien gy tranen stort,

Zal de droefheid u vernielen,

Maar indien gy tranen stort,

Doet ge u zelf en hem te kort.

[p. 53]

3.

 

Denk eens wat hy menigwerf

 

In myn byzyn u deed horen:

 

‘Waarde (sprak hy) ‘schoon ik zwerf,

 

‘Eeuwig zult gy my bekoren;

 

‘Maar indien gy tranen stort,

 

‘Zal de droefheid ons vernielen;

 

‘Maar indien gy tranen stort,

 

‘Doet ge u zelfs en my te kort.

‘'k Laat u Thirsis onzen vrind,

Die, van de avond tot den morgen,

Wyl hy ons oprecht bemind,

Zal voor onze welvaart zorgen;

Maar indien gy tranen stort,

Zal de droefheid ons vernielen;

Maar indien gy tranen stort,

Doet ge u zelf en my te kort’.

Schoon uw Cloris door de zee

Heen en weder werd gedreven,

Hoopt hy by u met zyn vee

In een vruchtbaar dal te leven;

Maar indien gy tranen stort,

Zal de droefheid u vernielen;

Maar indien gy tranen stort,

Doet ge u zelf en hem te kort.

[p. 54]

6.

 

Waarde veldnimf, houd doch moed!

 

Dan zal liefde u eens verblyden

 

En verkwikken uw gemoed,

 

In deez' klaverryke wyden;

 

Maar indien gy tranen stort,

 

Zal de droefheid u vernielen;

 

Maar indien gy tranen stort,

 

Doet ge u zelf en hem te kort.

Die de Vrindschap, Liefde en Deugd,

Weet te schaaklen als een keten,

En daar by voegd Trouw en Vreugd,

Zal nooit van geen onrust weten;

Maar hy die steeds tranen stort,

Laat door droefheid zich vernielen;

Maar hy die steeds tranen stort,

Doet zyn lyf en ziel te kort.