Het Hernhutsche nachtegaaltje in eene vrolyke luim

[p. 40]

De Minnaar
Verwinnaar.

Toon: Een Gryzaard vol van min.

'k Ging in deez' Morgenstond

Met Hagenroosje wandlen,

Langs 't weelig klaverrond,

Om van myn min te handlen;

'k Vond haar niet straf,

Des ik haar gaf,

Myn mooije tierelierelier,

Myn mooije toereloereloer,

Myn Herdersstaf.

Myn stafje greep zy aan,

Ik drukten haar heel teder,

Wyl ik haar borst zag gaan,

Al zachtjes op en neder;

Ik gaf haar toen,

In 't jeugdig groen,

Terstond een tierelierelier,

Terstond een toereloereloer,

Terstond een zoen.

[p. 41]

3.

 

Toen kusten zy my weêr,

 

Met hare malsche lipjes;

 

Terwyl ik meer en meer,

 

Haar blanke toverklipjes

 

Bewegen zag,

 

'k Zei Engel, ach!

 

Hoor eens myn tierelierelier,

 

Hoor eens myn toereloereloer,

 

Hoor myn geklach.

Ik heb u menigwerf,

Myn trouwe min gezworen;

Een min, waarom ik sterf,

Zo gy die noch wilt smoren:

Hoe menig lied,

Speelde ik u niet,

Op 't Herders tierelierelier,

Op 't Herders toereloereloer,

Op 't Herders riet.

Hoe menig droeve zucht,

Verzeld van bittre klachten,

Zyn wel myn ziel ontvlucht,

By dagen en by nachten:

'k Zach myn getreur,

Gesteld te leur,

Vlak voor uw tierelierelier,

Vlak voor uw toereloereloer,

Vlak voor uw deur.

[p. 42]

6.

 

Hoe dikwyls, Hagenroos,

 

Gaf ik u de eêlste bloemen

 

Uit Flora's marmre doos,

 

Waar op Natuur kon roemen?

 

Ja, noch bood ik,

 

Aan u met schik,

 

Myn beste tierelierelier,

 

Myn beste toereloereloer,

 

Myn beste strik.

Zy zei, 't is waar 'k beken 't,

'k Heb u lang opgehouwen,

Schoon gy 't onwaardig bent;

Men moet niet licht vertrouwen;

Die spreuk is nut,

Zo ik niet dut;

Kom in myn tierelierelier,

Kom in myn toereloereloer,

Kom in myn hut.

Wy gingen zoetjes heen

En traden t'saam' naar binnen,

Wyl zy my wel te vreên

Beloofde weêr te minnen.

Zy kreeg ter sluik,

Van onder 't luik,

Een fraaije tierelierelier,

Een fraaije toereloereloer,

Een fraaije Kruik.

[p. 43]

9.

 

Wy dronken met malkaêr,

 

Op ons aanstaande paren:

 

Ik overlei met haar,

 

Daar ras meê voort te varen.

 

'k Kreeg 't in myn hul;

 

Zy greep heel gul

 

Weêr naar de tierelierelier,

 

Weêr naar de toereloereloer,

 

Weêr naar de Pul.

Toen zyn wy wel te vree',

Al kussende gescheiden,

Om elk ons wollig vee,

In 't grazig dal te weiden.

Weg minnepyn,

Weg, weg verdwyn:

'k Zal nu haast tierelierelier,

'k Zal nu haast toereloereloer,

Haast Bruîgom zyn.