Het Hernhutsche nachtegaaltje in eene vrolyke luim

De bedroge minnaar.

Toon: Berger Trompeur &c.

Ik lag met de liefde

En haat die Godin;

Want zy die my griefde

Verlaat nu myn min.

Weg Venus uw luister,

Daar menig op roemd,

[p. 30]

 

Legt by my in 't duister

 

Ten afgrond gedoemd.

 

Cupido uw schichten

 

Ontberen hunn' kracht,

 

Terwyl zy nu zwichten

 

Voor Plutus zyn magt.

Standvastig te wezen

Wierd eertyds geächt,

Geroemd en geprezen,

Doch nu meest belacht.

Zy die my eerst minde,

Doch echter in schyn,

Laat zich nu verblinde

Door 's waerelds venyn:

Zy slaat nu haar ogen

Op Rykdom en goed:

Die drift heeft vermogen

Op haar wreed gemoed.

Ik zeg nu 't vertrouwen

Voor altoos vaar wel,

Terwyl ik de vrouwen

Haar woord niet meer tel.

Ik slyt hier myn dagen,

Vernoegd en met vreê,

Langs bosschen en hagen,

Verzeld van myn vee:

[p. 31]

 

'k Laat andren beminnen;

 

Ik gun hen die vreugd,

 

En ban uit myn zinnen

 

Die driften der jeugd.