Hemelschen Parnassus-bergh, met verscheyde sang-dichten betuynt

V.
Hert-suchten der Godt-minnende Ziele.

Stem: O waerde ziel die door mijn bloedt.

O Waerden Godt, mijn 'Herder soet,

Ist u vermaeck, dat gy my doet?

Hoe langh sulde my noch beproeven?s

't Is genough liefste vriendt,

[p. 251]

 

Wilt my niet meer bedroeven,

 

Die u soo bemint.

 

 

 

Weet gy niet hoe ick achter landt

 

Door Bosch, en Velden 't alle kant

 

U na gejaeght heb mijn beminden?

 

Ick raeck ten eynde siet.

 

Laet Jesu, laet u vinden:

 

Eyndight mijn verdriet.

 

 

 

O Waerde kindt, g' hebt mijn gemoedt

 

Gewondt met een der oogen soet,

 

En met een hayr van uw hals- vlechten.

 

Laet ons nu weyden gaen,

 

Daer mijne fruyt-gerechten

 

Myrrh', en Nardus staen.

[p. 252]

 

Staet op mijn duyf, mijn schoone komt,

 

En weest voord'aen niet meer beschromt:

 

Den Winter is voorby, en Regen.

 

Mijn Boomgaert staet en bloeyt

 

Met Hemels dauw, en zegen,

 

Die seer weeld'righ groeyt.

 

 

 

Ah hoe speelt toch mijn hert, en sin,

 

Als of ick sagh, dien ick bemin?

 

Ten sijn maer droomende gedachten.

 

Soo wordt een teer gemoedt

 

Vol troost, en soete klachten

 

Door Godts min gevoedt.