Hemelschen Parnassus-bergh, met verscheyde sang-dichten betuynt


II. Levende Brood uyt den Hemel gedaelt. Stem: O quam amabilis es Jesu! O Hemels Brood van Godt gegeven, En neergedaelt hier op der Aerd',
[pagina 80]
Dat krachten geeft, en ons bewaert Tot een volmaeckt en eeuwig leven; Ons krancke ziel en flauw gemoedt Met dese spijse krachtig voedt. d'Oud-Vaders eertijds hebben g' eten Het Manna van seer lichte spijs, En 't scheen haer al te slecht van prijs, Noch hebben van ons niet geweten, Die nu genieten onbeschroomt Een Brood dat van Godts tafel koomt. Sy zijn gestorven en begraven, Die met de schad'we zijn gespijst: Maer nu den Hemel ons bewijst Meer gunst, en Goddelijcke gaven.
[pagina 81]
Die 't ware Manna ons uytdeelt, Dat leven geest, en wonden heelt. Een spijs der Engelen bescheyden Heeft Godt sijn Kinders voorgestelt, Om haer door dit ellendig veld Tot 's Hemels Vaderland te leyden, Een Land vol Melck, en Honing soet, Dat staeg van vreugden overvloed. Geen Volck en was by u verheven, O Heer! noch oyt soo groot geacht, Aen wien den Hemel heeft gebracht Reyn Brood, en Spijs van 't eeuwig leven Een Engels Goddelijck bancket, Daer Godt ons aen sijn Tafel set.