Hemelschen Parnassus-bergh, met verscheyde sang-dichten betuynt


XVII. Stem: Al die in de werelt woelen. GOdt, en Mensch die word ons Broeder, Ons Verlosser, ons Behoeder, En hy light in Beth'lems Stal. Die de werelt heeft geschapen,
[pagina 39]
Komt hier by de beesten slapen, Arm, en naeckt berooft van al. Zijt gy niet den selfden Heere, Vol van glorie, vol van eere, Onder wien buygt alle macht? Die AEgypten hebt geslagen, En doen beven door uw plagen Met ontsachelijcke kracht. Het was uwen arm rechtveerdig, Die Sennacherib hooveerdig Met sijn Heyr-kracht sloeg ter aerd. Hoe sien wy u nu verachten, Sonder staet, en sonder krachten, Die een schrick der werelt waert?
[pagina 40]
't Sijn de wercken van uw handen, Son, en Sterren die daer branden Boven in het Firmament. Al den rijckdom vander Aerde Heeft alleen van u sijn waerde: En gy ligt hier onbekent. Maer dit zijn der liefde vonden, Die u Jesu heeft gesonden Tot een Hemels minne-spel. Nedrigheyt wilt gy ons leeren, En ons herten tot u keeren, Liefste Kind Emmanuël.