|
| |
| |
| |
Antwoorde Op de Stoffe voor-ghestelt inde Prys-kaerte Uyt ghesonden door de Gilde der Drie Santinnen Gherijmt en Overgheleyt door een besonder Liefhebber vande Gilde tot S. Michiels Buyten Brugghe.
HOe wonder is Godts werck op aerde niet te vinden?
Die alles heeft ghemaeckt, en alles kan verslinden
Hoe krachtigh was het woord' 'twelck in't beginnen quam
Daer alles wat op aerd' van Godt zijn oorspronck nam.
Ick moet in dese vraegh, Moyses afkomst niet schryven,
Zyn wercken daghelickx als Planten van Olyven,
Vol-wassen meer, en meer want hy verkryght van Godt,
Voor d'Ysraëlsche schaer, 'tgheluckigh Herder lot.
'Twas Godes Heyligh handt die schryft eerst Moyses wetten
Op den Bergh SinaI, wanneer hy quam te setten,
In de twee taffelen ontfanght hy het ghebodt,
Soo langh de Werelt staet niet wesen sal verrot,
Nae Moyses, Aron had' van Godt het last ontfanghen,
Soo maent hy Israël te singhen soete sanghen.
Tot lof van sijnne naem met groote Danckbaerheyt,
Om dat sy door de Zee-droogh-voet zijn wech gheleyt,
| |
| |
(Hun sanghen luyden dus) groot daedigh Heer, der Heeren,
U rechte handt verplet ons vyandt, wy u eeren,
De gaven overvloet hebt ghy aen ons ghejont,
Wy loven uwe naem by d'Arcke des Verbont:
Godt heeft dan eerst versocht aen Moyses om te schrijven,
De Wetten naer sijn Woord', op dat het staen soud' blijven,
Met groote neerstigheyt nemt hy de pen in d'handt,
Hy spreydt met zijnnen Broer 'tbevel van Godt door 'tLandt,
De schrift van d'oude Wet begint met Moyses Boucken
Tot vijve int ghetal waer wilt men voorder soucken,
Den oorspronck van de konst, door sangh of Rym-ghedicht,
Heeft Moyses door Godts gheest ghekreghen 't eerste licht:
Daer naer is Josuê die breeder komt verklaeren,
Hoe dat men Godes naem moet eeren en bewaeren
Het bouck der Rechteren begint nae Moyses doodt,
Tot Priester Helus tydt een Man van wysheydt groot,
Twee boucken soo men seyd' der sanghen in ons taelen,
Die schrijven grooten lof tot Godes zeghepraelen
Het oude schrift vervolght tot David' den Propheet,
In Konincklicke staet groot schryver en Poët,
Vermaert int oude schrijft door 'tschryven zynne Psalmen,
Die men noch daeghelickx hoort inde Kercken galmen,
Tot zeghen van den Heer dien gever van het goet,
Heeft David meest den tydt bestedt in zijn ghemoet
De Rym-konst gheeft hem smaeck tot eynde van sijn leven,
Met dese edel gaef heeft hy Godts lof beschreven:
Salomon Davids soon, die volght zijn Vader naer,
Hy vraeght van Godt verstant, maer gheenen ryckdom swaer:
De Vaders wys gheleert, Apostels en Docktooren,
Die waeren langhen tydt nae Moyses doodt ghebooren,
| |
| |
Hysides en Homer, waeren voor Herodoot,
De gevers vande naem der Goden kleen en groot,
Nae dat de Fenisiers int Gryckx de Letters cieren,
'twas kalf en Schaepe vel hun diende voor papieren,
Hoe menigh Philosoph, Gryckx, Heyden, of Latyn,
Van welcke alle-gaer hun wercken bondigh zyn
Naso, August, Vergil, die hebben door de reden,
Bethoont wat dat men moet in zyn ghedaght ontleden,
Te weten door de konst van sangh of Rym-ghedicht,
Niet schryven teghen Godt die is het grootste licht
Laet uwe ooghen niet met Duysterheydt bevanghen,
Looft Godt als Ysraël met aenghenaeme sanghen,
Ter-wil de Poësie comt uyt des Hemels vloed',
Verdient zy d'ooghste lof want zy de wysheydt voed',
Dit is een groote glans voor Dichters, soo wy weten
Dat de Reden-rijcke Const ghepleght wiert van Propheten
De kracht van Poësie wel eertijdts was soo groot,
Dat Alexanderien verlost was van de doodt,
Thalus welsprekentheyt, Trayannus had' verwonnen
Wanneer zyn boos ghemoet den Oorlogh had' begonnen,
De keniss', weten-schap, vernuft ende verstant,
Word' wel gheleert maer meest van Godt selfs ingheplant
Een Dichter: soo men seyd' die word' Poët ghebooren,
Gheleertheyt baet hiér niet 'tis Aerebeyt verlooren,
Wel aen dan die de konst, van Godt verwonnen heeft,
Maeckt versen 'tsinder Eer soo langh als ghy hier leeft
Wasser oeyt konst op Aerd' by dese vergheleken,
Die voor onsen tydt door de daden is ghebleken,
Van Keysers, Vorsten, Prinss hunne manhafte daet,
t'Is d'Ed'le Rym-konst die beschrijft een yders Staet,
| |
| |
Hoe dat soo meningh Held' den scherpen sabel swaeyde,
Teghen zyn vyanden de Oorloghs vaennen waeyde,
Wat helpt hun kloucke daet als't lichaem is int graf
Hy word' niet meer ghe-acht elck scheyd' van hem strackx af
Ten waer de Poësie hun leven quam verthoonen,
Hoe sy in hunnen tydt becleeden gulde throonen,
Men soude niet verstaen hunne Manhafticheyt,
De konst verdiende lof noeyt wesen sal vol seyt:
Waer isser konst op Aerd' die meer in't licht sal bringhen:
Als d'Edel reden-konst door schrift of wel het singhen,
De wysheydt en de konst wort hier soo wel bewaert,
Dat haer bewaeringh, den bewaerder, maeckt vermaert,
De vreughde faem trompet d'oorspronck en lof gaet blaesen
Met soo een groot gheluyt schier tot de loght wilt naesen
De liefde Poësie met loffelyck verstant,
Word' in de reden-schoot als een mey erplant,
Op 'tEdel Brughs Parnas de neghen Musen singhen:
De welck aen d'offenaers schint door 'tgheoor te dringhen
Door Famas bly gheschal uyt blaesende de faem,
Der Drie SANTINNE Ghild d'onstervelicke naem
Dat Myn Heer Peelaert leeft die Parnasses doet bloyen:
Die d'oorspronck is van daegh dat konst en lof sal groeyen,
Ick sluyt de Rym-konst lof op't eynde van myn slot.
WY Weten WeL Voor Waer DIen oorspronCk DIe Is goDt,
Onder de Gilde titel slaet d'oogh op Christus Cruys.
CITARA DULCIS
|
|
Auteursrechtvrij