|
| |
| |
| |
Konstgenegentheyt.
Uyt Gegalmt op de Brughsche Konst-begroetynge Overgeleyt door Pieter Goossens van Nieupoort den 9. Mey 1700.
DIe van tDrievuldigh een, den geest heeft in ghesooghen
Om wt Parnasses vliet, met lust, naer sijn vermoghen
Te dryncken, en den schoot der Sanggoddinnen, tracht
Te beclemmen, Apollo, toegheeyghent, acht
Als troetelkynt, van Pallas, wilt dat sijn ghedichten
Voor Hebreên, Griecken, noch Latynnen, en moet swichten
Die moet den waeren geest van Godt als fondament
Der Rymconst, van natuere, sigh sijn ingheprent
Waer door natuere baert den Dichter. Die met aerbeydt
Wort van de Const gevoet, en tracht des Rymkonst waerheydt
Soo eêlt men desen Schadt, als oorspronck, en begin
Van d'edel Poêzy, gevoet met liefd', en min
Door Godt ons Heyligh Geest, den Bron aêr, en het leven
Van al wat wysheydt heeft, of Godt aen ons kan geven
Die wort een troetel kynt Mynerva toe ghewyt
Schoon Soylis scheel gesicht u schamperigh benyt
| |
| |
Die dit gheluck besit, en yvert met de sinnen
Die sal als suyghelijnck, den schoot der Sanghgodinnen
Beclemmen, tot sijn lof, en met dat vluchtigh nat
Van d'Jpocrene vloet, sijn Rymen sien bespat
Als Adam wt een clomp, van aerd', en clay, gheschapen
Sigh selfs alleene vondt, scheen hem de lust tot slapen
Ghenyght, in volle rust, die eer den eersten dagh
Verdween, wt eyghen vleesch sijn lieve Eva sagh
Hy siet het Schepsel aen, een beelt naer sijns ghelycke
Maer eer hy haer ghenaeckt, doet hy sijn stemme blycke
Met lof-sanck tot den Heer, daer looft men Godt ten prijs
Tot louter danckbaerheydt, in tjeughdigh Paradijs
Daer wordt den eersten Lof, van Rym, en maet ghesonghen
Soo suyver, en soo schoon, dat alle jnghels tonghen
Beschaemt staen, maer verblydt, om dat den eersten man
Syn eyghen Schepper kent, en sijnght Godt lof daer van
Daer ryst de eerste vreught, daer wordt op thoon, en maete
Den geest des Scheppers const ghesonghen vrough, en laete
Ghelyck een Abel de'e als hy het Offer vier
Ten Hemel op sagh clemmen, met een grooten swier
Syn Godt, den lof verbreidt, met sanghen en ghebeden
Waerom sijn Broeder dan, daer naer bestont t'ontleden
T'onnoosel echte kynt, dat soo recht verdigh was
Soo heeft Melchisedech, die vlytigh was, en ras
In Godtsdienst, en het Hooft der Godt Ghewydt Altaeren
Ghedaen, die Coninck was van Salem, heeft sijn snaeren
Het Heilygh Priesterdom, ten thoon van rym, en maet
Aen Godt ghesonghen lof, in die ghewiede staet
Waer door dat Abraham, hem veel gheluckx quaem bieden
Daer hy gheseghent was, en waerschoudt sigh te vlieden,
| |
| |
Siet met dees Donderslagh' Godt sijnen Abram vijnt
En seght, gaet offert my u eenigh troetel kijnt
Daer wijert de Godtheydt weer, een volle lof ghesonghen
Als Isack tkleyne Kynt door tvier most sijn verslonghen
Daer wiert den lof verbreydt, tot Godt, die t'al voorsiet
Want midts hy was bereydt, den heer hem dat verbiet
Om dat wt Isackx schoot het Israëls gheslachte
Een Jacob comen souw, wiens saet wy noch verwachte
Als tlicht int Fiermament, wast niet den selven Godt
Die Esau thert versacht', en bracht tot beter lodt
Die David, om de Harp, tghesangh, musijck, en snaren
Ghesalft heeft tot een Vorst, die in het evenaren
Met Saul wough te swaer, die Godt, met sangh en thoon
Versoende, die noch in de Kercke spant de kroon
Soo heeft een Salomon, een Vader der Poëten
Met Lof-sangh, en ghebêen, aen sijnen Godt ghequeten
Als hy ten Offerfeest op Gibions Huevel klom
Ghepluckt, wt Pharos hof, die schoone rijcke blom
Die om den Tempel bouw, te wijeden, met d'Altaren
Heeft Godt den lof verbreydt, op pypen en op snaren
Siet Jonas inden Vis met Daneel seer verhueght
Drie daghen, en drie nachten looven Godt tot vreught
Ghelijck, den spieghel van ghedult, in noot, en lyden
Vol aermoe, pijn, en smert, wilt noch met Godt verblijden
Schoon hy verlaten was, looft Godt ghebenedijt
Met sanghen, en ghebeên spijt wie het hem benijt
Den Babijlonschen Vorst, die in den gloijden oven
Drie Godes Kynders stack waer inne sy Godt looven
En songhen Godt ten prijs te middel in de vlam;
Als Jeftha wt den strijdt met seghen weder quam
| |
| |
Heeft hem sijn Dochter niet met sanghen, en Thimbalen
Verwellecomt, die sijn't die teeuwigh lof, behalen
Van d'edel Poêzy die met der jngh'len schaer
Godt loofden met ghesangh tot Betlem, paer, voor paer
Laet Grieken, en Chaldeen, met lust om d'eere trachten
Van d'eerste Schilderkonst, die soo seer is te achten
Die soo ghepresen wort, het is een gulden Beelt
Die als een Reghenboogh in ons ghedachten speelt
Maer d'wtsprack van het werck, die d'edel Poêzie
Haer lof verbreijdt, tot blijtschap, dan tot rasernie
Die ons bethoonen kan ghelijck een spieghel glas
Wat ymant heeft gheweest, of wel wie dat hy was
Die door hun Rym, en lof, het eeuwigh goet be erven
Dat altijt blijncken sal, en nimmermeer can sterven
Soo craghtigh is den Lof, soo seer wort hy gheacht
Dat schennis, roust, noch tijt, haer luister en versmaght
Dien lof kan dese Stadt, aen tHeilygh Bloet op draghe
Wiens scherpe ghewette brein vereert ons met dees vraghe
Waer door men mercken kan, dat teeuwigh, voor den tijt
Hun in den boesem woont, en altijt maeckt verblijt:
Laet Roomen, roemen, met hun Martelaers Ghebeente
Den Schat van 'tHeilygh Bloet, doet dat het Brughs Gemeente
Malcander liefde draeght, sy hebben dat gheluck
Waer Door Dat brVgghe Wort beWaert Van VeeLe DrVck.
KENT U SELVEN.
|
|
Auteursrechtvrij