|
| |
| |
| |
Opdraghtigh Rym-werck Aende Konst-minnaers vande Redenrijcke Gilde der Weerde Drie Santinnen Tot andtwoorde op hunne Konstbegroetinghe opgestelt door een Besonder Lief-hebber vande Gilde des H. Gheest Onderhouden Binnen Brugge.
HEt Menschdom van t'heel Al is seker drift ghegheven,
Tot soecken van vermaeck, en voordeel in het leven,
Die het van de nateur, ghelyck als inghestort,
Of invloeyt door den gheest, soo het gheschaepen wort.
Dees invloet van den gheest met Hemel-vyer beseten,
Brynght voort in't Mensdom, dat de Menschen sijn Poëten,
En een die t'nut met 'tsoet ten besten menghen kan
Dat is een goet Poët, wel een verstandigh Man
De Rymkonst moet den mens dan wesen ingheboren.
Den mens wordt door nateur tot Rymkonst uytvercoren,
Maer dat is niet ghenoegh, 'tvereyst voor alle dingh,
Het ploeghen van t'verstandt, door duursaem oeffeningh.
Tot ploeghen van 'tverstandt moet wesen gheest, en krachten,
Die gheest moet wercksaem sijn, ghedeurigh in ghedachten,
Begaeft met oordeel, met bevattingh, wil, en lust,
Tot 'tschryven onvermoyt, in 'tRymen noyt gherust:
Dan klimt de Rymkonst op langhs wel ghegronde trappen,
Soo hoogh ten Hemelwaert als ander wetenschappen,
Waer door dat sy verdient, en grooten lof behaelt
Mits sy wort in't begin door Hemelvijer bestraelt.
Wort Rym-konst in den neus door invloiingh verkreghen,
Ghestort in de nateur door Goddelicken seghen
| |
| |
Soo is den oorspronck van de Rym-konst, als Godts Gheest
Den mensch gheschaepen heeft, sijn Schepper is gheweest:
Sy heeft dan haer begin, in het begin ghenomen,
Als 'tmensdom sijn nateur heeft van Godts Gheest bekomen,
En openbaer ghemaeckt, ghepresen van elck een,
Soo haest de Schrijf-const is ghekomen in 'tghemeen.
Godts Gheest heeft 'smenschens Gheest met Hemelvijer begoten
De Rym-konst door Godts Gheest, uyt menschen gheest gesproten,
Heeft 'smenschens gheest (als gheest) gherijmt door Godes Gheest,
Hoe Godts Almoghentheyt den Oorspronck is gheweest
Van alle dinghen, die ter weerelt sullen wesen,
Noch sijn, en oyt gheweest; 'tsijn rijmen die wy lesen
In de ghewijde blâân: dit Rym door Godts bevel,
By Moyses wiert gheleert aen 'tVolck van Israël,
Dien Heldt heeft door dees Rym de Goddelicke saecken
Beschreven, dees sijn Volck, dus willen kenbaer maecken,
Want aen de Rym-konst wort ghegheven dese jonst,
Jonst van welsprekentheyt, van Sangh, en Schilderkonst
Dees gaeven hebben kraght, de gheesten te beroeren,
De sinnen, en 'tghestel van't lichaem te vervoeren,
Op wonderlicke wijs te stillen het ghemoedt,
Te rusten de te groot beweginge van 'tbloedt
De kraght van Rym-konst heeft somtijts mijn gheest omlommert,
Mijn yver aengheport tot Rym-konst, my bekommert,
Myn gheesten weghghevoert, na Roomen soo ick schreef
En schrijvende nochtans ick in myn Kaemer bleef.
De Sangh-konst meer als eens, op maet ghesangh door stemmen
Ghesonghen na de konst, deed my in blijdschap swemmen,
En dickwils 'tsnaren-spel ghestreelt heeft mijn ghedacht,
Mijn hert, mijn voeten in beweghinghen ghebracht.
| |
| |
De kracht van Schilder-konst kan hert, en gheest verbreken,
Dit stomme tafereel, dat doet de Rijmers spreken,
Dat door een hayre quast, aldus de sinnen streelt,
Wort door een Rym na konst, en reden uytghebeelt.
Kraght van welsprekentheyt is dickwils uytgheschenen,
In reden Konstenaers, als 'tblijckt by Labiënen
Daer Cesars wreetheyt wiert ghestilt, als hy voor straf
Van doodvonnis, 'tversoen aen Labiënus gaf
De Rym-konst ons bethoont in Godts ghewijde bladers,
By Job, by Moyses, de Voorvaders van ons Vaders,
By David, Debora, den wijsten Salomon
Sijn Rymers al gheweest: soo 'tschrijven eerst begon.
'tEn blijckt maer al te klaer, hier mede laet ick blijven
Den oorspronck, en den lof, van Rym-konst, want mijn schrijven
Dat is alleenelick met jonckheyt noch bekleet
En 'tdichten heeft my noch ghekost te weinich sweet,
Mijn breyn is veel te swack, te weinich opgheswollen,
Maer soo een droppel nat een harde steen kan hollen,
Ghelijck door 'tslypen stael, allenskens scherp gheraeckt,
Soo wens ick dat het Rym mijn gheest oock gaende maeckt.
Wat kan een vroome gheest op aerden meer verwerven
Als Rym-konst, die den mensch bewaeren kan van sterven
Door Hemelvijer ghevoedt, met deughdelicke stof,
Op Godes Wet ghegront, dit is de Rym-konsts lof.
Noyt heeft de bitse nijdt op aerden weg ghenomen,
De deughelicke deught, en 'toverschot der vromen,
Want leeftmen na Godts woordt met deughden wel berent,
De Rym-konst maeckt de deught aen yder een bekent.
Die groote wetenschap, die in nateur komt daelen,
Als sy wort voortghebracht met Goddelicke straelen,
| |
| |
Kan niet verkreghen sijn, als met een duursaem tijdt,
Die werckend op den gheest, des menschens gheest verblijdt.
En die ghegront is op nateurelicke reden,
Met een goet oordeel, die de reden kan ontleden,
Die 'tnutte met het soet, het smaeckelickste maeckt,
Die heeft in mijn ghemoet het hooghste wit gheraeckt.
Hoort Reden-konstenaers, en hier vergaerde Heeren,
Al weet ghy beter, als dat ick het U.E. Kan leeren,
De Rym-konst, en mach noyt van yemant sijn veracht,
Als sy verselschapt is met deughdelicke kracht,
Ick weet datmen noch vijndt wel menschen, die veel weten
En veel gheleerden, maer ten sijn oock gheen Poëten,
Liefhebbers van de Konst, en laeckt mijn schrijven niet,
Want 'tis uyt liefd, en jonst, alleenelick gheschiet:
Alleenelick om my te oeffenen in 'tDichten,
Om mijn verstompten gheest, te scherpen, en verlichten,
(Om soo langh als ick ben in 'sWeerelts woest ghewoel)
op sanCk, en snaerghespeL, op reeD' en reDens DoeL.
KLEM NA DE REDEN.
|
|
Auteursrechtvrij