|
| |
| |
| |
Triumphe der Rym-const.
Uyt de Konst-kamer vande Heylighe Moeder Anna Geseyt de Genette Blom binnen Lier.
Est Deus in nobis sunt & commercia Coeli,
Sedibus AEtherijs Spiritus ille venit.
Guidius in fast:
DE taye slagh-veiren, de ontaerde Swaene-wiecken,
Die Letter-const-sieck Volck by const-begaefde Griecken
Of pit-vollen Romeyn, tot Rym-const ooyt versneed'
Of dopten in schrijf-swert, wensch ick van daegh hersmeed'
Becopert, en ghecromt, herschaepen tot trompetten:
Op dat hun, sangh ghewoon, den storm-en-wind-Godt setten
Magh aen sijn bulder-mont, en Rym-const glori clinckt
Waer't morghen purpur gloeyt, den couden nacht-bood' blinckt,
Noort-beir, en Zuyd-spil vlamt: die, Godd'lijck, nooyt gheboren,
Van de Hemelen door Godt aen t'mensch-hooft-cas beschoren
Uyt t'Godtheyts al Tresoor, als een schat-rijcken schat,
Van t'menschdom, te seer aerds, ghekent wordt, noch ghevat,
En daerom niet bemindt. De Hemel-timm'ren, die swacken,
Op Atlas top-cruyn, ruygh behairt met Pym-boom-tacken,
De wem'ende vlammen in't melck-wegh, Oost, en West
Als flonckrigh Diamant in Tagus goudt, ghevest
| |
| |
In't locht-rinck by noot-wet, of die de tydt-sledd' voeren
Moet om de Hemel-assen, in maetelijck beroeren
Slaen een soet maet accoort: maer 'twerelts dul-huys maeckt
Door't woelende ghewoel dat d'Hemel-clanck niet raeckt
t'Trommel-lies van ons oor. Soo meyn ick het gheleghen
Met de Heyl'ghe Rym-const, die door honicht, en door reghen
Met 't soetste suycker-soet, Van gheest-vreught en jolijt,
Bindt woort aen woort door dwangh van ghelijck-matigheyt,
En Harmonien klinckt van Siel-kitt'lende sanghen,
Machtigh, om rossen Leeuw te temmen, vier'ghe Slanghen
Te streelen, doodt ghesteent, en Boomen, daer't gheviel,
Dat sy ghehoort moght sijn in te ademen een siel,
De geen' ghevoelen sou haer tooverende nepen:
Maer laes door't aerts ghewroet wordt by ons niet begrepen
Haer swier, die Hemelsch is, t'gheluyt dat sy kan slaen
Wordt niet ghehoort, of wel ghehoort, maer niet verstaen.
Vermits de Rym-const, vol van Harmoni gheschallén,
Bestaende eendrachtelijck in maeten, en ghetallen,
Tot t'saemstemmingh ghereckt, met onse siele gheeft
Een mee-luyende thoon, die selfs oock is, of heeft
Een Harmoni, ghelijck snaeren, ghestelt op luyten,
Daer de een de ander beweeght, moesten wy de oor ontsluyten,
Verparadijst uyt ons, doortintelt, en gheweckt
Door haer voorsangh, ghelijck het eysigh noort omtreckt
Het compas punt, en dit sou de Al-moeder ons setten,
Voor gront-regel, ten waer bedorventheyt beletten
Ons harts-tocht, en wildrift, die een verkeerde maet
De mee-galmende rey der siel-crachten voorslaet
Als Harmoni meesters, waer op in vleesch-schors-rocken
t'Ghekluysde onsterff'lijck deel, door t'sterff'lijck vleesch ghetrocken,
| |
| |
Het vleesch-ghebreck aenbidt, met t'aerds al te aerds, veracht
Het bovenaerds, tot spot heeft t'Godd'lijck, en belacht
Het geen' dat hemelsch is. Sonder vyanden snaet'ren
Flouwt deught, soo Rym-const oock, geen const telt meer haet'ren,
Een proef-stuck sterck ghenoech, dat sy wyt boven gaet
De konsten, en die heeft tot welstant, en cieraet,
Als bleecke peirelen, ghesteenten, en raer blommen:
Want gh'lijck s'heel hemelsch is, sijn al haer eyghendommen
Miraeckel-wonderen: als haer invloeyingh treft
In eenigh mensch, den mensch boven den mensch verheft
Tusschen den mensch en Godt, die, byghehaelt door taeck'len
Van t'Goddelijck meedeylingh, als eys're ketingh-schaeck'len
Die't treck-machtigh magneet naer treckinghs kracht bysnoert,
De gh'moed'ren door niet sightbre bindt-tuygh treckt, en voert
Hoogher vande aerd', als daer het haeghel vriest, en dondert:
Sy wyst, vermaent, beweeght, verheught, en maeckt verwondert;
En smilt dit onder een op gloeyend' wysheyts vier
Als een geurigh Apteeck: sy meydt met Lauwerier
De nooyt volmeybaer deught, en leght haer in Const-pekel
t'Geen overduert den tydt: door ryp vermaeninghs hekel
Slijpt sy t'rouw-zeden-vlas, en leckt door redens tongh
De nieuw-gheboren jeught, ghelyck den Beir sijn jongh
t'Wesen van Beir byset: de al outheyt in het letter-
Balsem houdt sy noch vers, hoe veel by den al-pletter
Ghezyzent overhoop, in vry-ghevochten aerdt
Begraeven, en nu rot, en laeghen niet beswaert
In een eeuwighen nacht, onder on-roerbaer sercken
Van swert vergeetlijckheyt, t'waer sy den doodens wercken
Deed' leven met wiens glans, ontcoffert uyt t'doodt-kist,
Sy de nieuw werelt ciert, polistert, en vernist:
| |
| |
Sy haelt het diep diep op, door diepghegronde reden,
Heyl-heylich heylichdom, en hooghe Godd'lijckheden
Stort sy inde wereldt als vloeyende Cristal,
Waermee der bronnen bron den aerdt-clot over al
Vochticht, en uytgheleert in't menschelijck te leeren,
Doet mensch ontaert van mensch tot t'syn van mensch weerkeeren
Naerder aen't mensch en siel, die in ghetal bestaet,
En maet, en thoonen hoeft, als woorden sonder maet,
En onghebonden schrift. Als't heydendom voorhenen
De Rym-const sagh met soo veel Godd'lijckheyt omschenen
Hebben, in't Godd'lijck blindt, veel Goden voorghewyt
Dat hemelsch vier, dat van een opper Majesteyt
Met siel en leven 'tsaem den mensch wordt ingheblaesen
En in den mensche nu diep inghesielt, moet aesen
Met vetten Oli-dauw uyt sijn al wysheyts bron.
Com bleecke Nijt nu root van schaemte, die de Son
Den nacht maeckt als den uyl, com Slanghencop ghevleugelt
Met Fleddermuysen vel, gheeff u draeck-vlerck gheteugelt
Aen haer triumph waghen, die d'aerd-bol omghevuert
Het groot aerd'- bols tapijt door haer rat-lees bordeurt
Met t'goudt van achtbaerheen, op dat u spits-ghesellen,
Wanschaepen esel-broers bevacht met menschen vellen
Mismeubelt van dit goet, schoeyen naer dese leest:
Wat MensCh-brIIn Const-Loff VLoeCkt, WILt WILLICh Wesen beeft.
SONDER MASKER
Ad majorem Dei Deiparaequae & sanctae ANNAE gloriam.
|
|
Auteursrechtvrij