De Heliconsche echo, of wêerklank der rymwerken der Nêerduitse redekameren en bezondere konstminners, uitgegalmt op den 9. en 10. mey 1700

[fol. *2r]

Konstminnenden Lezer.

SChoon d'alberispende Wereld, voornamelijk de RYMKONST zoekt hatelijk te maken; echter moet zy bekennen, dat de Tael door niemant met meer voordeel, dan door de Rymkundige, herstelt, gezuivert, en voortgezet werd. Gelijk Homerus de Grieksche, Virgilius de Latinsche, en Ronsard de Fransche, zoo heeft den GROOTEN VONDEL onze Nêerduitsche Tael, d'uitmuntenste luister gegeven. Wy laten gezonde verstanden Oordeelen, of de Werken van dien Vaeder der Rymkonst, wy zeggen zijn Heilige Godsbespiegeling, zijn Altaers geheimenis, zijn Heerlijkheid der Kerk, zijn Boetgezant, zijn Harpzangen, zijn vertaelde Virgilius, Ovidius, en ontelbre andere, niet waerdig en zijn van de grooste verstanden, ingezien, gelezen, en doorknaeuwt, te werden; wy laeten aen hun Oordeel, of de Nêerduitse Tael oit tot hoger Trap van Heerlijkheid gebracht is, dan dat dien onnaspeurbren Phenix, die gevoert heeft. Wy bekennen dat het ieders doen niet en is, dien Hoogdravenden Konstmeester na te zetten; en het zoude een groote verwaentheid zijn, zonder

[fol. *2v]

overtuigende proeven, zig te verbeelden met dien Letterheld gelijk te staen. Echter heeft hy, in het beginzel, zoo klein of minder geweest, dan de geringste onder ons, gelijk zijn eerste werken ons betuigen. d'Oeffening, heeft hem van den voet, tot boven het toppunt des Helicons doen klaveren. Het hantéren van d'Amsteldamse Konstkamer, heeft, hem tot kennis, en zijn kennis, haer tot d'hoogste Roem, gebracht. Niemant en denke dan, dat het een onnutte tijdverkwistinge is, zig in zoo heerlijk Zinwerk t'onderhouden. Schoon alle Konst-ieverige geen Konstmeesters en zijn; de nauwkeurige, zullen by onderzoek en vergelijking van deez Heliconsche Echo, met diergelijke werkstukken, die ons, van onze voorzaeden, zijn overgebleven, moeten bekennen, dat de geringste van dezen Tijd, d'uitmuntenste der Oude, in Konst en Tael, verre overtreffen. Het zy ons dan, zonder tégenspraek, geoorloft, deez verzaemde Rymwerken en Gezangen der Nêerduitsche Redekameren en bezondere Konstminners, in onze Redezael op den 9. en 10. Mey 1700. ter voldoeninge van onze Konstbegroetinge uitgeademt, onder het opschrift van DE HELICONSCHE ECHO te laeten wedergalmen. Waerlijk U.E. Zoude ons met Recht als ondankbre gehandhaeft hebben, indien wy zoo waerde en deftighe Rym-en-Zangwerken in de put van vergetentheid hadden laeten smooren. Neemt dan (Konstlievende Lezer) den arbeid en kost die wy daer aen besteet hebben, in dank, en volhert, met ons, in wêerwil van de lasterende Momgedrochten, de Konst bevoorderen, de wijl de waerheid ons leert, dat

DIE LYDT VERWINT.