Helikon. Jaargang 4

[p. 160]

Lazarus

Voce magna clamavit: Lazare, veni foras.

Toen Lazarus’ ziel al hooger steeg
in 't ondoorgrondlijke Licht,
en al heur aardsche heimwee zweeg
voor 't Godlijk aangezicht,

toen klonk van d'aarde, diep en ver,
een machtige stem die riep;
de ziele schoot, een witte ster,
omlaag, waar 't lichaam sliep.

Door lijflijke oogen zag zij 't licht
dier diepe oogen van Hem,
en 't laatste hemelheimwee zweeg
bij 't hooren dier diérbre stem.

Vic. Reinders