Helikon. Jaargang 4

[p. 121]

Nachtlied

De boomen weenen in de Zomernacht.
Ik hoor hun klagend roepen in de wind,
Droef als een harte, dat geen vrede vindt...
En op mijn kamer ruischt hun ijle klacht.

Ik luister aan mijn open venster. Zacht
Strijkt de koele nachtwind door mijn haren
En aldoor dreint de regen op de blaren
Van de boomen, die weenen in de nacht.

Weemoedige stemmen uit het duister!...
Wie weet wat zij zeggen? Ik luister, luister...
Maar ik kan het niet raden, dit eenzaam verdriet,
Waarom de boomen weenen, weet ik niet!...

En peinzend blijf ik aan mijn venster staan...
Mijn harte, mijn harte kan ik niet verstaan!

Henri d'Elmar