Helikon. Jaargang 4

[p. 33]

Gedichten
uit
‘Een winter aan zee’

1

Dit is de plek: wantrouwen
ontzenuwt hier de moed
tot inkeer: in dit nauwe
duindal komt het wel voor,
dat men zichzelf ontmoet,
en aanziet, en moet lezen
in de andre blik. Dit oord
suizelt van angst en vreezen.

[p. 34]

2

Eenzelvige uren lang
volgde ik oude duinpaden
in lang niet meer in zwang
zijnde gedachten. Wolken,
heldere droomnomaden,
bleven gelijdelijk
der wereld loop vertolken,
volk na volk, rijk na rijk.

A. Roland Holst.