Helikon. Jaargang 3

[p. 28]

[Vier gedichten]

I
Na het banket

Mijn God, wat zijt ge wreed op deze nacht:
de Heiland werd geboren
en gij laat me kwijnen bij die dwazen
die met het leed van andren gloren
en in hun roes van slechte wijn aan 't razen
gaan, terwijl de tafel lacht.
(En dan die vrouw met hare peerdemuil.)
Adieu - blijf wroeten in uw keurig vuil,
ik wensch je goedennacht!

II
Pand-ballade

Wat nog droever dan de regen
en de thuiskomst der oude hoer,
wie geldgebrek en wortige kwalen wegen,
die assche zeefde op een winterkoer;

en wat nog stiller dan de vorst
die zich aan dak en goten reeg
boven heur raam dat nauw te schijnen dorst
als recht de rook naar de mane steeg?

[p. 29]

III
Nihil

Niets komt meer
door de wereldkorst,
niets antwoordt meer
in mijne dorre borst.
Wat niet begraven ligt
verteert koud-vuur.
Vraag de dag geen licht,
de tijd geen uur
en de hemel geen verschiet,
want wat nog leeft, is niet.

IV
En daarom...

En dààrom zal ik zingen
de zang die geen einde kent,
en in nukkige nijd bedwingen
al wat mij lager ment.
De trots, de blinde hoop
en de beterkoop der menschen,
de vrouw, de vroege rouw
en de steriele wenschen.
En minnen wat zichzelven mint:
de zon, de dood, de arbeid en het kind.

Berten Schepens