Helikon. Jaargang 2

[p. 139]

Rhenen

Biddend geheven kinderhanden.
Geschulpte vleugelen van engelen.
Kerkklokken beginnen te bengelen
en zingen ver over de landen

en de kleine huizen achter het vizier
van slagschaduw en verweerde wallen.
En schepen in 't kwikzilver gevallen
van zon op 't blinkend dek van de rivier.

Hier woont God's glimlach, die vertrouwd
heenglijdt en keert en koestert deze oud'
en stille zelfvervreemde dingen.

De tijd is zeer verschrikt voorbij gesneld.
Want toefde hij, dan ving met zacht geweld
een orgel aan een oude psalm te zingen.

Jan H. de Groot