Helikon. Jaargang 2

[p. 137]

De dichter en het meisje

De dichter:

Ik heb geen vaderland, -
ik ben buiten de sterren geboren, -
zeg mij, mijn liefste, waar, o waar
gaat mijn liefde verloren?

Het meisje:

Ik ben waar jij mij niet zoekt,
onder den rozenhaag, -
waarom, o liefste, waarom zoo ver,
waarom zoo traag?

De dichter:

Als er een rozenblad viel
over jouw sneeuwwitte borst,
zou ik het vinden, mijn liefste, en kussen
voor het verdort.

Het meisje:

Het blad uit de kelk van een roos
is rood als donkeren wijn,
maar de dauw op mijn lippen wacht en bloost als een
fonkelende robijn!

De dichter:

Het blad vervloog in den wind, -
den dauw dronk ik van je mond, -
maar mijn liefste, mijn liefste, mijn liefste, waarom
dat ik je nu eerst vond?

Emile van der Borch