Helikon. Jaargang 2

[p. 64]

De mensch

Wij zijn uit afval en uit drek gestegen
tot horizonten wijd van licht en vuur,
land in onmeetlijk waterveld gelegen,
ontstond in 't zelfde scheppingsuur.

er woei de wind, er vlood de regen,
de dieren en de planten, het azuur,
overal een harmonieus bewegen,
geleid door een onzichtbaar stuur.

wat is er van die daad gebleven?
wat wezens leelijk en vroeg oud,
die van de schepping niets meer weten,
zwoegend, zwetend voor hun behoud.

zij zijn de feiten niet vergeten,
maar werden voor 't mysterie koud.

M. Kyzer