Helikon. Jaargang 2

[p. 14]

De dichter

andante sostenuto

Rozen hangen te welken over de rand van een vaas
en in mijn open hand ligt een gevallen blad,
wiegelend op de wind.
Ik ben geboren in een stilleven van bloem en gebaar,
noodeloos als een droom, als een lach in de nacht,
als het rijm van een vers
dat begint.
En onder mijn pen verloven de lijnen hun stadig gelid
van mededeelzame teekenen, weven de sylben hun web
van echo tot echo, en spiegelen speelsch, een spinsel van inkt,
op het wit van mijn schrift
een gedicht.

Emile van der Borch