Helikon. Jaargang 1

[p. 157]

Landschap der ziel

Het landschap mijner ziel. Rotsen en wouden,
hellingen, waarlangs tengere zonnen dalen,
vuurgloed en asch, wervelwind en koude,
en stilten, waarin bloemen ademhalen.

Des nachts de maan
die schijnsel werpt tegen de wanden der ravijnen;
gebroken dennen, norsche wilde pijnen
hangen daaraan -

Kortstondig flakkerlicht van haat en lust,
de lange loome luwten van den slaap,
en soms een vergezicht vol koelte en rust,
waar ik mijzelven tegenkom als knaap.

Theun de Vries