Helikon. Jaargang 1

[p. 133]

Zeventienjarig meisje

Het is de ruimte, het is de lucht
Die vloeit in uw verrukt gemoed.
Ge zijt zoo open, onbeducht
Voor 't zwellend rijpen van uw bloed!

Hoe brandt het zoele rood der bloemen
In de palmen van uw hand -
Ge zijt een zien, een speelsch benoemen
Van de dingen. T'allen kant

Zijt gij omgeven door de beelden
Van uw hart. En uw gedacht
Is voor de blindend schoone weelde,
Die te gretig gij verwacht.

En ach, dat wellust, dat de pijn
- Zoo onherroep'lijk ook uw deel -
Gelijk bedwelmend, gift'gen wijn
Uw hart zal schroeien en uw keel!

F.J.H. Lousberg