Helikon. Jaargang 1

[p. 127]

Intermezzo

Dat is nu weer en wel voorbij gezonken.
Ge weet het en ge zegt: hier zullen rozen staan!
Wat baat het, als de zomer niet de rode vonken
doorheen de doornen slaat, voor we zijn weggegaan.

Dit uur is lang reeds over ons gekomen,
wij hebben samen ons dit morgenmaal bereid,
en over 't eerste bidden na de laatste dromen
te nauw de vleugel-schaduw van Gods eeuwigheid.

Is nu de dag te lang, en is zijn zachte zonnen
te helder voor 't geloof, dat mij de morgen liet,
och, is er veel dat eindigt voor het is begonnen,
er is zoveel ook, dat nog sterven kan of niet.

Jan Vercammen