Helikon. Jaargang 1

[p. 120]

Gelijk de leliën des velds

Keer niet uw blik naar 't groeien van de schaûwen, -
straks rijst een nieuwe dag op ons gelaat.
Geen angst, slechts heimwee. En dit blind vertrouwen:
God draait rond ons rhythmisch zijn dageraad.

God draait rond ons de winden en de wolken,-
wij waren kind, o toren in 't oud dorp,
wij waren blind, verloren in de kolken
van leed en hartstocht, waarin 't vleesch ons wierp.

Nu zien wij ver met ons gesloten oogen:
wij worden eens als 't achtloos buitlend dier,
dat 't groen gaat grazen van de regenbogen,
en, speelsch, 't al overlaat aan Zijn bestier.

Maurice Roelants