Helikon. Jaargang 1

[p. 88]

Verzen

I

Wij hebben elkander hetzelfde herhaald
In een zucht en een zoen, in een woord.
Wij zijn tot elkanders ellende gedaald:
Ons geluk was al jaren gesmoord.

Er was als een wereld voor ons beide alleen,
Met hoogten en diepten van haat,
Om ons leven, volledig elkander beleên,
Dat niet d'een van den ander verstaat.

II

Mijn boot ligt nog ter kade.
Weer is een storm op til.
zal ik nu meegaan in het kwade
Van een lang bedwongen wil?
Weer varen op de waatren
Door schuim en woeste wind
En 't leven hooren schaatren
In avonturen blind?

Ben 'k niet gerijpt door vreezen,
Experimenten ongeteld,
Opdat ik nu zou wezen
Een late zondeheld?
Mijn boot wendt nog geen steven
Al wekt de storm plezier
Graag zal ik hem meeleven
Van op de pier...

Paul Rogghé