Helikon. Jaargang 1

[p. 81]

[Nummer 6]

Vampier

Daar bleef een iets zonder gelaat,
Dat ongemoeid in de aard vergaat

Onder een naam in vlammend schrift
Naast duistre namen ingegrift;

Het raakt allengs gewend alleen,
Binnen de schaduw van zijn steen,

En vindt maar zelden nog de kracht
Om uit te breken in den nacht

En als een vormeloos sarkoom
Te schimmen door den morgendroom -

Een tweede droggelijkenis
Die levenleêg geboren is,

Staat in der dagen drukken dool,
Een tijdlijk openbaar idool,

Tusschen een vloek en een gebed
In naarstige eendracht opgezet,

Als pop van sneeuw, dien kindren wel
Beginnen in toevallig spel,

En bij het duren van de kou
Opvoeren tot al machtger bouw,

Nooit stoer en hoog genoeg en mooi,
En flink bestand tegen den dooi,

De komende vergetelheid
Van ander spel en nieuw jolijt.

[p. 82]

 

Elk brengt er met gestichte grijns

 

Zijn wijgeschenk en offercijns,

 

 

 

En alle deugden die een man

 

Bij dooden best besteden kan,

 

 

 

Omplooien met haar bonte stool

 

Het kostelijk volmaakt symbool...

 

 

 

Maar verder is er met dit land

 

Geen spoor of schaduw van verband,

 

 

 

En niet éen kans op storenis,

 

Nu ieder zoet en bezig is,

 

 

 

Voor dit volledige vergaêr,

 

Dit wonen met en in elkaêr

 

 

 

Van twee die over moeders schoot

 

Erkenden in den zoetsten dood, -

 

 

 

Het tegelijk ontsterven aan

 

De wereld en haar schoonen waan

 

 

 

In de' éenen kus die mond aan mond

 

En bloed en hart en ziel verbond, -

 

 

 

Hun oorsprong, eenig en gemeen,

 

In Gods bezielden kus alleen,

 

 

 

En sinds, gespeel met zijn gespeel,

 

Leven en dood in zulk bedeel

 

 

 

Vierden als heilige armoê leert,

 

Waar geen wat de ander mist, begeert.

 

 

 

P.C. Boutens.