Helikon. Jaargang 1

[p. 48]

Zijn hart

Ik kniel bij je neer, en ik luister
Naar wat je hart vertelt...
Het is of een vreemd gefluister
Uit de duistere diepte welt.

Ik hoor het gestadig bewegen
Van een warm en sterk hart;
Een stil, onzichtbaar leven
Dat naar eeuwige vrijheid smacht.

Eens zal het zijn banden verbreken,
En vrijer dan vogels zijn,
En stijgen door den aether
Tot waar de sterren zijn...

Ik kniel bij je neer en ik luister
Naar wat je hart vertelt
Van een leven van vrede en luister,
Door geen aardsche banden bekneld.

R.S. Teunissen-van Ploeg