Helikon. Jaargang 1

[p. 22]

Bevrijding

De schrille voorjaarsavondstad onttreden
Volg ik de donkere, verlaten straat,
- Door de arme drom van 't klaterfeest gemeden -
Die naar de nachtelijke kaden gaat.

De dag is henen en zijn zwaarte is henen.
- Het luide en snelle leven, was dat hier?
Nu is er slechts een door de maan beschenen,
Verheerlijkt zeewaarts-stroomende rivier.

En een gedachte is als diep ademhalen
In de benauwenis des daags gedaald:
Hoe dat ik lang verworpen moest verdwalen
In leven, dat naar geen verlossing taalt,

Om ouder nu, maar de eendere, te komen
Tot dit zwart water, deze reine schijn,
En te beseffen, dat de vroege droomen
Achter de jaren niet gestorven zijn.

J.C. Bloem