Helikon. Jaargang 1

[p. 1]

[Nummer 1]

Het gelaat des dichters

Beschouw dit grauwend aangezicht. Gij zult er vinden
de dorre voren die er 's levens kouter sneed:
de lach van hem die lijden wilde, en niet en leed;
de grijns van wie niet minnen wou, en immer minde.

Aan iedren mond-hoek starde in schamperheid zijn kreet;
een poel, is roerloos 't oog; en 't voorhoofd, klaar, toont in de
kalme effenheid welk al begeeren weet te binden,
hoe elke zoen er liet de sporen van een beet.

Beschouw; - en sluit uw oog daarna. Maar laat er zwellen
de meêlij-tranen die ter dichte wimpren wellen;
en bid; en zeg: ‘Deze is gekoren en gedoemd;
want hem, die dús het lijdens-teeken werd beschoren,
is onder dezen die, voor de eeuwigheid geboren,
de doolaards zijn, die men gevallen englen noemt.’

Karel van de Woestijne