|
| |
| |
| |
| |
Hansken wil by ’t Ganske blyven, en by de Jeugd zyn tyd verdryven.
Stem: Daer ging een meysken aen de kant.
HEt geschiede op een tijd,
een man in zijn Oude Iaeren,
en liet Alle weelde varen,
heeft de wereld met haer pragt,
Maer voor slaverny geagt.
Twee zoons liet hy in de stad,
’t derde heeft hy Mee genomen,
nooyt by Vrouwen laeten komen,
hy dogt ’t geen men noyt En ziet,
dat bekoord het herte niet.
’t Kind dat bleef zoo by zijn vaer,
en quam Nimmer by de Luyden,
en at met hem meenig Iaer,
niet van wortels ende kruyden,
vaste drie Mael in de week,
en dronk water uyt de beek.
Maer alsoo’t eens quam te pas,
Dat daar in een Van de dorpen,
en men Na een gans zoud’ werpen,
soo dat al de zoete jeugt
Dat quam zien met volle vreugd.
| |
| |
En een priester wel bekend,
een man van zeer goede zeeden,
woonde aldaer ook omtrent,
heeft Dees heremijt gebeden,
en door zijnen bood’ belast,
Dat hy zoude zijn zijn gast.
ging de zaake overleggen,
en liet zig (alsoo het scheen)
van den goeden Borst gezeggen,
ende naer een diep-gepeys,
trok Hy met zijn zoon op reys.
Hansken zag vast hier en daer,
en al dat hy wierd gewaer,
agte hy voor wonder dingen,
en zijn vader leyd hem uit,
wat dat dit en dat beduid.
Op t lest zag hy by geval,
een hoop steedsche Vrysters speelen,
en die in het groene dal,
geestig gingen zitten queelen,
en mackte een zoet geluid,
By de loovers onder ’t kruyd.
Hanskens zag har schoon cieraad,
’t quantje bleef ‘er op staen merken,
en hy prees haar zoet Gelaad,
hy voelt zijn gewrichte werken,
’t wou, Zoo ’t scheen, niet verder gaen,
maar is stille blijven staan.
Vader zeyd den Iongen held,
hoe mag ’t zoete Schepsel hieten;
ik en heb nooyt in ’t veld,
zulke Vogels konnen schieten,
en na ik ’t gedierte bezien,
Zoo behoord men ’t gonst te bien.
De man zeyde ’t geen gy ziet,
en zoo in het veld Hoord schreeuwen,
dat zyn gansen anders niet,
Erger dan de stoute spreeuwen,
een snood en stout’lijk goed,
daar gy u van wagten moet.
Vader zeyd’ den Iong-gezel,
laat my by die Gansen blyven,
ik wil met die dieren wel,
mynen Iongen tijd verdrijven,
ik en vreese geen verdriet,
zy en zyn zoo grouwsaem niet.
| |
| |
De man voelde zijnen grond,
dagte wat zal dit Beduyden,
‘k meende zeyde hy binnens monds,
’t Kind kent niet van groene kruyden,
maar die Linkert, als hy is,
kend meer als het groene lis.
Dog zyn vader stiet hem voord,
ging van De Wegen treeden,
’t kind (in zijn gemoed gestoord)
volgt hem na met trage schreeden,
en zeyd’ Vader mag het zijn,
koopt dog eens een gans voor myn.
My dunk ’t waar my een pleysier,
dat ik mogt Een gans genieten,
al waar ’t al mijn leven schier,
Heten zoud’ my niet verdrieten,
vader zeyd’ onnosel hans,
lieve koopt my dog een gans.
De man stond heel verstomt,
en zeyd’ wat baet Naare kluysen,
al wat maer van katten komt,
is Zoo ’t schijnt geneygt tot muysen;
en hoe naeuw Men Ieugd besluyt,
’t schynt zy wil ‘er egter uyt.
Naar dat hansken met zyn vaar,
van de Feeste Was gekomen,
zijnen Af-scheyd had genomen,
was de guyt het kluysen moe.
en liep na de gansen toe.
Achtien Iaar was Hansken oud,
als hy van Zyn vaer ging loopen;
hansken had den bras van ’t Woud,
hansken woud’ een ganske koope,
hansken die en had geen deeg,
voor dat hy een gansken kreeg.
|
|
Auteursrechtvrij
