Het harders-stafje

[p. 53]

Herders-zang, Tusschen Koridon en Silvia.

Stem: Lieffelyke Bosschje

O Eensaam Boschje! ag mogt ik hier binnen. bis
Myntroosje, myn leven, myn vreugd, myn beminde,
Myn zieltje, myn hoop, en myn hertje, myn zin.
Myn Engel op aarde, mijn Herderin.
Hoe zou myn stem door uw bladeren dringen;
Nachtegaal, ’t Kneutje en ’t Knaritje zingen,
En kweelen vol vreugden in ’t jeugdige woud,
Daar nu my verlangen myn zieltje benouwt. bis.

Ach! ach! waar mag tog myn Silvia blyven. bis

Wat mag toch, wat mag toch die schone bedrijven?
Ach! Silvia, hoor toch uw Koridon,
Hier zugten en klaagen, aan deesen Bron;
En, op zyn fluitje zyn treurig lied speelen,
In Else schaduwe en klaat’ren Abeelen:
Ach, kom dan myn Engel, myn zieltje, zo niet,
Uw Koridons leven is enkel verdriet. bis.

Silvia.

Wie hoor ik ginder in ’t ruisschen der boomen. bis.

Dus kweelen en speelen, en nader by komen;
Wat zie ik; ô vreugd, myn blonde zon,
Myn liefje myn herder, myn Koridon,
Hier in deez’ digte beboomde Plantazie,

[p. 54]

 

Dus eensaam wandelen in deez’ Bosschazie,

 

ô Lieflijk ontmoeten, ô vreugdige dag,

 

Staak, Koridon, Koridon staak uw geklag, bis.

 

Koridon.

 

Mijn zoete bekje, hoe strekt myn verlangen. bis

 

Om by u te weesen, en van u te ontfangen,

 

Voldoening van minne, myn Silvia,

 

Mijn hertje, Lief, huppelt u overal na.

 

Laat ons te zamen de Schaapjes nu weyden,

 

Uw trouwe Herder zalse geleyden:

 

In grasige weiden, en hoeden en voen:

 

Kom, zoetert, een kusje, kom sit hier in ’t groen. bis.

 

Silvia.

 

Zagt zoete Herder, wat wilje beginnen. bis.

 

Hoe benje dus jagtig, en vaardig in ’t minnen?

 

Ey staak doch een weynig uw driftige lust;

 

Gun Silvia onder deez’ boomtjes wat rust;

 

Ik zal met kransjes van groene lauwrieren,

 

En geurig blos myn Koridon sieren,

 

En kroonen uw hoofdje met bloemtjes en kruid,

 

Eerst Koridon Bruigom en Silvia bruid. bis.

 

Koridon.

 

Zal dan uw Herder zyn lustjes niet blusschen. bis.

 

U lieflyk onarmen, en streelen en kussen,

 

In zuivere driftjes van liefde en van min;

 

Silvia.

 

Ia Herder, niet verder voldoet gy myn zin,

 

Koridon.

 

ô Zoet omhelsen, hoe doet ge my blaaken!

 

Silvia.

 

Koridon wilt uw lustjes nu staaken,

 

Kom, maaken wy t’ zaamen een heilig verbond,

 

Dan trouwen van liefde.

 

Koridon.

 

Kom gaan wy terstond. bis.