Het harders-stafje

Minne-zang

voys : Dorethetje vol genugten

KOn een Minnaer door ’t kussen
zyne heete vlammen blussen,
’k zag haast myn wond
Geheeld: ô! Rosemond,
maer ag ik zag,
daer Door mijn brand noyt koelen,
maer veel eer dat Ik meer,
my kan fel ontsteeken voelen,
en ontrust Als vol lust,
Ik uw kaakjes had gekust.

Egter wensch ik duysent-maelen,

uw met kusjes te onthaelen,
Dewyl dat zoet
myn hert verheugen doet,
ik blaak en haak,
Na uw malse Lippen,
want als gy laet aen my,
uw een zoete kus ontglippen
Vlied de smert van myn hert
schoon ’t daer door ontsteeken werd.

Gund my dan, dat ik uw kaeken,

met mijn Lippen mag genaeken
en door die smaek
mijn eenig ziels-vermaek,
myn hert van smert
en pynen mag bevryden,
die uw min engelin,
my wel eer zoo fel deed lyden,
en my streel tot ik heel,
uw verkryge, tot myn deel.