Het harders-stafje

Nieuwe Minnaars-klagt

Op een aangename Voys.

CLarinde mijn beminde,
Troost my in dees droeve staet,
Want by u is troost te vinde,
die ’t verstant te bove gaet,
Gy alleen kunt my genese,
En verheuge mijn gemoed,
Hoe sout gy van so bitter wesen,
daer gy zijt het soetste soet.

Hoe soud gy my kunne hate,

daer ik u so trou bemin,
Ik en sal u nooit verlate,
en stelle uit myn sin,
voor dat my de dood sal scheide,
zo en verlaet ik u nog niet
aenhoort mijn klage aensiet mijn lyde,
dat om uwent wil geschied.

Min die doet ons hert verteere,

door het weigeren van het soet,
min die doet ons alles lere,
en baert ons veel tegenspoet,
door haer uitgespanne netten
vangt sy ons in veel verdriet,
sy is wreet en stelt ons wette,
Maekt ons slaef als sy ’t gebied.

Late wy liefde hate,

vliede wy dat groot gevaer
min die speelt by alle straten,
menig grol so droef en naer
en u wreetheit uitgelate,
brengt veel minnaers in gevaer,
laet wy de liefde hate,
vliede wy dat groot gevaer.