Heyl, en Zeegewensch
Op 't Huwelijck van de Eerwaerdige, welgeleerde D. Bartholmaeus Hartsoeker, Predikant in de Remonstrantse gemeente tot Hoorn, En de Eerbaere Deughdtsame Juffr. Reynouda Gaerman.
MYn Sangh-heldin stel nuw uw toonen stightelijck,
Op dat de sedigheydt uyt uwe vaersen blijck.
'T is hier geen wufte Min die ghy ten toon moet stellen,
Cupido, Venus wegh, met al dat oudt geswier,
Hier brandt een andre liefd', wiens heyligh offervier
Het Heydensch Wierook-vath ten grondt wil neder-vellen.
Hartsoeker soekt hier 't Hart van yder Christelijck,
En draeft, en slaeft, en sweet tot opbouw van Godts Rijck,
Vermaent, bestraft, en leert de Goddelijke Wetten
En onder des bevindt hy selfs een wet voor hem,
Die Godt aen 't Mensdom gaf met reden swaer van klem
Om 's Werelts Borgery door voort-teel voort te setten:
Des hy in 't Hart getreft door redelijke weth,
Waer door 't onreedlijck vee selfs op sijn plighten leth,
Begon naer eygen Hart gelijck Hart nae te speuren,
Hy vondt het eyndelingh , en nae dat hy't bevondt,
Versoght hy tot 't sijn Hart yt liefde reyn en rondt:
Met reden magh gelijck wel sijns gelijck gebeuren.
Daer deught met deughden paert daer ryst het huys-gebouw
Grondtvast, en niet gestight op welsandt van berouw:
Den Hoecksteen is hier 't Hart, en als men die kan vinden,
Spat noyt het hooft-gebouw, gestut door sulcken suyl:
Het blaffen van de nijdt uyt haer vervloekte muyl
Vermagh, nogh kan noyt sulck een deughtlijck Huys verslinden.
Den opbouw Gaerman is, dat is Gaert uw een Man,
Die gans en Gaer in deught 't Huys onderstutten kan,
Dogh niet door wulpse min, maer wel geseth in seden:
Wat Maeght, op sulcken hoop, en vast vertrouwen gaert,
Blijft atijdt onberispt, sorghvuldigh, en bedaert;
Haer sal door 't Gaeren hier, en namaels vreê bekleden.
d'Een heeft sijn Hart gesoght, en d'ander heusch en wijs
Met rijpe raedt gewaght op die beloofde prijs,
| |
Op Bruygoms heusch versoeck door 't Bruydts jae hem beschooren,
't Hart van de Bruygom werdt des Bruydts door dit besluyt;
Soo stort den Hemel haer verwaghte segen uyt
Op yder, die door deught tot segen is geboren.
De hooghste segen is vernoeght en wel te zijn,
't Geeft meerder voordeel als een Gout, of Silvermijn,
Of haghlijck Staets bewint, verselt met jalousyen,
Met haet, met aghterklap, den bosen tot vermaek,
Daer 't nijdigh oogh beooght of gunst, of loert op wraek:
Die veel bevatten wil moet dick sijn misgreep lyen.
Gesegent is het Huys daer vreed', en eendraght woont,
Daer noyt uyt dwerse drift den een den andren hoont,
Dat sulken segen hier gestort sy uyt den hoogen,
Gelijck een morgen-dauw die Beemt, en Bos vermaeckt,
En op de wortel van gewas en graesen raeckt,
Wanneer 't quaet naght-fenijn vertreckt, en is vervlogen.
Hartsoeker soek nuw 't Hart 't welck uw werdt toevertrouwt,
In Mannelijke plight, dat noyt uw min verkouwt;
Leeft wel, stort op 't Altaer uws mins uw minne-vyeren,
Reynuda die Reynuyt het Maeghde-gildt nuw stapt,
Ly rustigh dat Reynuyt uw binnen 's jaers beklapt;
Soo sal een jonge Spruyt rondt in uwe kamer swieren.
Leeft bey gelukkigh in dit Huw'lijck op der aerdt,
Dogh leth meest op het padt 't welck ons leydt Hemel-waert,
Laet d'Aertsche liefde noyt de liefde Christi blussen,
Het Wereldts volght wel light by toewerp van de tijdt,
Tot dat ons Christus tot sijn Huw'lijck noodt, en vrijt:
Gelukkigh blijvense die sulck een Bruygom kussen.
Zangh: Lestmael als ick uit wandelen gingh.
HIer paerdt de deught, en trouw in liefd', en vree,
Standvast, de zuyl van 't Huwelijck, grijpt hier stee
In lente tijdt, waer door het alles bloeyt,
En boom, en veldt in geurigheden groeyt.
Dat frisse moedt van dit gesegent paer
Haer binnen 's jaers gewenste vrught vergaer,
Dat elkers hart nae d'anders hartesoeck
En in liefd', vreed, en deught elkaar verkloeck.
Soo groeye 't huys in vaste vree bewoont,
Arbeydt sy soo met huwlijcks vrught bekroont,
En waghte, naer het tijdtlijck wereldts Loth
De vreughdt aen Christi leen vergunt door Godt.
|
|
Auteursrechtvrij