Colloquium Neerlandicum 9 (1985)

Verslag van het negende colloquium van docenten in de neerlandistiek aan buitenlandse universiteiten

[p. 1]

Ten geleide

In de maand waarin dit verslag van het Negende Colloquium Neerlandicum u bereikt is het precies vijfentwintig jaar geleden dat hoogleraren en lectoren in de neerlandistiek aan buitenlandse universiteiten voor het eerst bijeen kwamen. Dat gebeurde op 4 en 5 september 1961 in ‘Het Oude Hof’ te 's-Gravenhage. Verschillenden zullen zich die bijeenkomst nog kunnen herinneren, een bijeenkomst waarop plannen werden gesmeed voor een nauwere samenwerking tussen allen die op universiteiten buiten Nederland en België de Nederlandse taal en cultuur onderwezen of aan de man wisten te brengen. De neerlandistiek in het buitenland stond nog in de kinderschoenen, ofschoon men op die bijeenkomst toch ook al kon wijzen op heel illustere voorgangers.

Wie het verslag van dat eerste colloquium nog in zijn boekenkast heeft staan en ook de hele serie volgende colloquiumbundels, kan nagaan hoe de IVN, voortgekomen uit de initiatieven van de op die eerste bijeenkomst gestichte ‘Werkcommissie’, langzaam volwassen en zelfs wat ouder is geworden, maar dat het jeugdig enthousiasme uit die begintijd niet verloren is gegaan.

Ook de bundel die nu voor ons ligt toont dat aan. Hij bewijst namelijk dat de IVN steeds in staat is gebleven vorm te geven aan nieuwe ideeën, zich in haar werkzaamheden aan te passen aan zich voortdurend wijzigende omstandigheden. Dat in 1985 te Nijmegen werd geëxperimenteerd met een nieuwe opzet en inrichting van het Colloquium Neerlandicum was geen toegeven aan een modegril maar een kiezen voor grotere werkzaamheid van de deelnemers, zulks in overeenstemming met de wensen die in 1982 te Leuven waren geformuleerd. Het vervangen van een aantal lezingen door werkgroepen over verschillende onderwerpen bleek bij de meeste deelnemers aan te slaan. Het gevolg was wel dat niemand overal bij kon zijn en dat men soms een moeilijke keus moest maken tussen dit of dat onderwerp. Maar daarmee is wèl het belang van deze colloquiumbundel vergroot: niet alleen zij die niet naar Nijmegen konden komen, maar ook degenen die er waren kunnen nu kennis nemen van alles wat er besproken is.

[p. 2]

Wie deze bundel vergelijkt met de vorige zal ook andere nieuwe trends kunnen constateren: accenten blijken te gaan verschuiven. Het is opvallend dat de didaktische problemen met betrekking tot het taal-, letterkunde- en cultuuronderwijs aan niet-Nederlandstaligen veel meer dan vroeger werd besproken en bestudeerd. Het is verheugend dat zoveel collega's uit Nederland en België tijd noch moeite hebben gespaard om aan de discussies bij te dragen, van hun ervaringen met buitenlanders te vertellen en praktische oplossingen voor te stellen.

Doordat deze bundel een zo volledig mogelijk verslag van al het besprokene wil zijn, zal menig neerlandist extra muros er dan ook zeker nog nieuwe ideeën en zelfs praktische wenken in kunnen vinden.

Verder is dit verslag voor allen die aanwezig waren natuurlijk ook een goede herinnering aan de Nijmeegse colloquiumweek die we onder de voortreffelijke leiding van voorzitter Jos Wilmots mochten genieten.

Aan het slot van het Negende Colloquium Neerlandicum beloofden wij dat het colloquiumverslag zo snel mogelijk zou worden uitgebracht. In oktober werd al een redactiecommissie ingesteld bestaande uit dr. Theo Hermans, drs. Dick Boukema en uw voorzitter. Het was onvermijdelijk dat het colloquiumverslag deze keer iets aan homogeniteit zou inboeten. Vooral de leiders van de werkgroepen immers hadden hun verslagen soms op heel verschillende wijzen geredigeerd. Daardoor is de ene werkgroep hier vertegenwoordigd met een aantal samengevatte inleidingen, de andere met een verslag waarin de leider de hoofdlijnen van zijn eigen betoog weergeeft met daarin achteraf verwerkt wat de discussies verder hadden opgeleverd. Deze verscheidenheid komt voort uit de structuur van het colloquiumprogramma. De spelling van de auteurs der diverse bijdragen is in het algemeen ongewijzigd gelaten. Bibliografieën zijn doorgaans afgedrukt zoals ze zijn ingeleverd. Het zou te veel zoekwerk hebben betekend, en daardoor grote vertraging van de uitgave, als deze gegevens hadden moeten worden gestandaardiseerd.

Een woord van dank past hier aan de administrateur die de kopij zo snel persklaar heeft kunnen opleveren. Ook gaat onze dank naar de autoriteiten die met hun subsidieregeling de uitgave van dit Verslag van het Negende Colloquium Neerlandicum hebben mogelijk gemaakt.

André van Seggelen, voorzitter