|
| |
| |
| |
Den oorspronck van Taback drincken.
De groote Jupiter had op een tijt de Goden
Door sijn gewieckte Bood doen op een Gastmael noden,
Want Ceris, op 't versoeck van Mars, had Hemels Mout,
Had lecker Hemels Bier, Haerlemse Vocht gebrout.
De Goden worden soet, de keelen raken open,
De kraght van 't Mout begint haer in het hooft te loopen,
Maar d'hinkende Volkaen, de God van rook en vier,
Most hebben smook by 't werk, Tabak by 't verse Bier.
De Goden keken toe, hy haelde uyt sijn sakje,
Sijn Doosje en sijn Pijp, en rookte een Tabakje.
| |
| |
Den Hemel raekt vol rook, ô wonderbare Kruyt,
De Goden onbekent: De Sterren doven uyt,
De Wolken worden dik, de Maen begint te bruynen,
De rook benevelt al der Goden klare kruynen,
d'Een kugt, de twede niest, de derde die wort beus,
En Venus kreegh op 't lest de snof ook in de neus,
De rook viel op haer borst: dus berst sy uyt in 't rasen
En sprak Vulcaen dus aen in midden van sijn blasen
Fy rokerige Beest, wat leght ghy hier en stinkt?
En is het niet genoegh, ô Kreupel, dat ghy hinkt?
En dat ghy, klam van sweet, met u berookte Leden,
Komt op het suyver Bed aen mijne zyde treden?
Maer wilt ghy nu daer toe met een berookte Mont
Noch kussen mijne Lip? dat maeckt ghy al te bont:
Wie van de Goden of Godinnen sal het swoegen,
En 't smoken dat gy doet, niet strekken tot misnoegen?
| |
| |
Ghy maekt dat Jupiter nau uyt sijn oogen siet,
Waer henen hy den strael van sijne Blixem schiet
En Juno is te trots dit stincken te gedogen,
Minerva is te wijs, het sou haer breyn verdrogen,
Saturnus kucht daer of, Apollos klaer gesicht
Bewolkt, en so berooft gy 't Aertrijk van sijn licht.
De rook, so Ceris zeyt, verdort, verdoft haer Koren
En Floraes Blom-çieraet verwelkt en gaet verloren.
De damperige rook maekt 't Wapen-tuyg verroest
Van d'edle Krijgs-god Mars, die van benautheyt hoest
En Bacchus traenoogt selfs, ey siet wat rode ogen
Krijgt hy van dese smook: wie sou het dulden mogen
Hoe lang ist dog geleen dat gy aen 't suygen quaemt?
Onlangs, seyd hy: en heeft daer mede eens geaemt
Dat al de Goden foey, en sy half stinkend riepen,
En Venus uyt het oogh de bange tranen liepen.
| |
| |
Foey, sey zy, lieve Man, hoe komt gy aen dit Kruyt?
Ik sal 't u seggen: Juyst als ik mijn Poort toe sluyt,
Komt een jong Duyveltje my uytte Hel te moeten,
Die brengt my dit, en segt dat Pluto my dee groeten
Begerende met my te drinken, overmits
Hy mee met vuur om ging, als ik doe by mijn Smits.
Nu weet gy immers wel dat ik noyt pleeg te haken
Na Wijn of drabbig Bier, ten mag my niet vermaken
Maer edel rook en vuur die drink ik so gy siet,
En so dat Pluto past, mistaet het my ook niet:
Ik ben so wel als hy een God van vuur en smoken.
Daer op begon hy weer den Hemel vol te roken:
O ho, sprak Jupiter, 't is wel Vulcaen, 't is wel,
Maer maekt een onderscheyt van Hemel en van Hel
So veer ghy zijt belust Tabak en rook te drincken,
So daelt na Pluto toe, gaet by de Duyvels stincken:
| |
| |
Maer boven by de Goon, dat ly ik nimmermeer;
Dus werpt Tabak en Pijp terstont van boven neer,
Of 'k salse van u Neus met mijnen Blixem dryven.
Strakx hiel Vulcanus op, en liet sijn smoken blyven.
De kluchtige Mercuur die sagh van stonden aen
Beneden op der Aerd veel Morianen gaen,
Daer wierp hy de Tabak en al de Pijpen onder,
Die grabbelde terstont, en achtent voor een wonder
Daer gingh het smoocken aen, elk neus geleek een schouw,
Sy plantent om te sien of 't Kruyt ook wassen wou:
Het wies in overvloet, doe wou het niemant sparen,
Sy smookte met malkaer of 't jonge Duyvels waren,
De swarte Spangiaert sagh dees Indiaense rook,
Hy boetst het daedlijk na, sijn neus ontfonckte ook:
De Fransman komter by, de bolle Nederlander,
| |
| |
Wil quijlen als de rest, en smoken als een ander:
Maer d'Engelsman verdiendt op 't hooghst te zijn vermaert,
Sijn Neus sal smoken met de beste Neus op Aert.
|
|
Auteursrechtvrij